امام عبد الحمید بن بادیس ( ۱۳۰۷–۱۳۵۸ هجری قمری ) از مردان اصلاحات در جهان عرب و رهبر رنسانس اسلامی در الجزایر و بنیانگذار انجمن علمای مسلمان الجزایر است.
بن بادیس انجمن علمای مسلمان الجزایر را در سال ۱۹۳۱ تأسیس کرد که بسیاری از مدارس اسلامی در الجزایر در برابر آن دیدگاه های مختلف و گاه مخالف داشتند. این انجمن بعداً تأثیر زیادی بر سیاست های مسلمانان الجزایر تا جنگ استقلال الجزایر داشت.
... [مشاهده متن کامل]
ابن بادیس مقدمات ادب و علوم اسلامی را در زادگاه خود فراگرفت و در ۱۳ سالگی قرآن را از برکرد. در آغاز جوانی همسر برگزید و در ۱۳۲۶ق، برای تحصیل در جامع زیتونه به تونس رفت و نزد عالمانی چون شیخ محمد نخلی قیروانی، علامه محمدطاهر بن عاشور، شیخ محمد خضر حسین و شیخ صالح النیفر به شاگردی پرداخت.
سپس به قسطنطنیه بازگشت و تا آخر عمرش به این امور پرداخت:
انتشار مجله های المنتقد، السنة، الصراط، الشریعة، الشهاب، نگارش مقاله های بسیار در زمینه مسائل گوناگون دینی، اجتماعی و سیاسی، گسترش آموزش عمومی از رهگذر تأسیس مدرسه های پسرانه و دخترانه، ایجاد کانون هایی برای نشر آثار فرهنگی، بنیاد نهادن چاپخانه ای در قسطنطنیه، تشکیل انجمنی از جوانان برای فراگیری موسیقی و هنرهای دیگر، فرستادن طلبه به مراکز مهم علمی مانند الازهر، زیتونه و قرویین، پایه گذاری جمعیت بازرگانان مسلمان، تأسیس پرورشگاه اسلامی و دیگر مؤسسه های خیریه برای رسیدگی به بی سرپرستان.
بن بادیس انجمن علمای مسلمان الجزایر را در سال ۱۹۳۱ تأسیس کرد که بسیاری از مدارس اسلامی در الجزایر در برابر آن دیدگاه های مختلف و گاه مخالف داشتند. این انجمن بعداً تأثیر زیادی بر سیاست های مسلمانان الجزایر تا جنگ استقلال الجزایر داشت.
... [مشاهده متن کامل]
ابن بادیس مقدمات ادب و علوم اسلامی را در زادگاه خود فراگرفت و در ۱۳ سالگی قرآن را از برکرد. در آغاز جوانی همسر برگزید و در ۱۳۲۶ق، برای تحصیل در جامع زیتونه به تونس رفت و نزد عالمانی چون شیخ محمد نخلی قیروانی، علامه محمدطاهر بن عاشور، شیخ محمد خضر حسین و شیخ صالح النیفر به شاگردی پرداخت.
سپس به قسطنطنیه بازگشت و تا آخر عمرش به این امور پرداخت:
انتشار مجله های المنتقد، السنة، الصراط، الشریعة، الشهاب، نگارش مقاله های بسیار در زمینه مسائل گوناگون دینی، اجتماعی و سیاسی، گسترش آموزش عمومی از رهگذر تأسیس مدرسه های پسرانه و دخترانه، ایجاد کانون هایی برای نشر آثار فرهنگی، بنیاد نهادن چاپخانه ای در قسطنطنیه، تشکیل انجمنی از جوانان برای فراگیری موسیقی و هنرهای دیگر، فرستادن طلبه به مراکز مهم علمی مانند الازهر، زیتونه و قرویین، پایه گذاری جمعیت بازرگانان مسلمان، تأسیس پرورشگاه اسلامی و دیگر مؤسسه های خیریه برای رسیدگی به بی سرپرستان.
