عباسی علی رضا

عبّاسی، علی رضا ( - بعد از ۱۰۲۵ق)
عبّاسی، علی رضا
خوشنویس و ادیب ایرانی. از مشهورترین خوشنویسان ثلث در دورۀ شاه عباس اول صفوی (حک: ۹۹۶ـ۱۰۳۸) بود. نزد ملاعلاء بیگ تبریزی خط ثلث و نسخ را آموخت و در نستعلیق شاگرد محمدحسین تبریزی بود. پس از حملۀ عثمانی به آذربایجان، به قزوین رفت و به ملازمت یکی از امرای دربار شاه عباس درآمد و چون شاه عباس از حالش آگاه شد، او را به اصفهان فراخواند؛ سپس کتاب دار خاصۀ سلطنتی شد و با نام «عباسی» رقم می کرد. گرچه در همۀ خطوط مهارت داشت، در زمان خود در زمینۀ نوشتن خطوط ثلث و نستعلیق بی نظیر بود. علی رضا عباسی هم دورۀ میرعماد بود. اما شاه عباس به او بیش از میرعماد توجه می کرد. از آثارش، به ویژه با خطوط ثلث و نستعلیق، کتاب ها و قطعات متعددی در کتابخانه ها و موزه های ایران و جهان باقی مانده است، از آن جمله اند: رسالۀ کوچکی با خط نستعلیق در کتابخانۀ عمومی لنینگراد، قطعه ای در کتابخانۀ ملی پاریس، و قطعه ای دیگر در کتابخانۀ موزۀ بریتانیا در لندن، کتیبۀ طلای ضریح مقدس آستان قدس رضوی، به خط نستعلیق، کتیبۀ مسجد شیخ لطف الله، کتیبۀ عالی قاپو، و کتیبۀ مسجد امام. یکی دیگر از آثار مهمش، قرآن بزرگ کتابخانۀ آستان قدس رضوی مشهد است. در مورد تاریخ مرگ علی رضا عباسی بین مورخان اختلاف نظر است؛ اما با توجه به آثاری که از او در دست است، تا ۱۰۲۵ق، در قید حیات بوده است.