عباس عبدالله گروسی متولد ۳۰ آبان ماه ۱۳۱۸ تهران و درگذشتهٔ ۱۱ مردادماه ۱۳۹۳ ونکوور کانادا، نویسنده، پژوهشگر، ایران شناس، مردم شناس و قوم شناس ایرانی بود.
عباس گروسی متولد ۱۳۱۸ در تهران بود. وی فارغ التحصیل رشتهٔ کارشناسی زبان و ادبیات عرب از دانشگاه تهران و کارشناسی ارشد از مؤسسه آسیایی دانشگاه پهلوی بود و از سال ۱۳۴۹ به تحقیق و نگارش در حوزهٔ تاریخ، باستان شناسی، میراث فرهنگی، میراث کشاورزی، دام داری سنتی و آیین ها پرداخت. او در «مؤسسهٔ تحقیقات تعاون و امور روستا»، «خانه های فرهنگ روستایی وزارت کشاورزی»، «مؤسسهٔ پژوهش های دهقانی و روستایی ایران»، «مؤسسهٔ تحقیقات تعاون و امور روستا» و «مؤسسهٔ مطالعات هامون» وابسته به سازمان برنامه و بودجه، در حوزهٔ مطالعات و پژوهش، همکاری داشت. حاصل سفرهای تحقیقاتی او در ایران دو جلد کتاب و چندین مقاله و گزارش و مجموعه ای از یادداشت و چند هزار عکس است.
... [مشاهده متن کامل]
عباس گروسی در سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۵ به عنوان پژوهشگر در «مؤسسهٔ تحقیقات تعاون و امور روستا» و خانه های فرهنگ روستایی وزارت کشاورزی مشغول به کار شد و با حسین ملک کار کرد. در اواخر پاییز ۱۳۵۵ به دعوت حسین ملک در موسسه ای تحقیقاتی به نام «مؤسسهٔ پژوهش های دهقانی و روستایی ایران» به مدیریت نادر افشار نادری دعوت شد. اولین کار پژوهشی او در «مؤسسهٔ پژوهشهای دهقانی و روستایی ایران» انجام مطالعه ای گسترده دربارهٔ عشایر و پژوهش در متون تاریخی عربی و فارسی بود. علت دعوت از او آشنایی کامل او به متون عربی و سفرنامه های عربی و فارسی و همچنین تجربهٔ او در زمینهٔ تحقیقات روستایی و جغرافیای تاریخی بود.
مجموعهٔ مطالعات عباس گروسی در «مؤسسهٔ پژوهشهای دهقانی و روستایی ایران» به شرح زیر است:
• مونوگرافی «انگور دیم در بوشهر» به اتفاق فرهاد ورهرام، ۱۳۵۶.
( در سال ۱۳۷۶ فیلم مستندی با عنوان «انگور دیم» با همکاری عباس گروسی و فرهاد ورهرام با فیلمبرداری عباس قربانیان ساخته شد )
• مونوگرافی جزیرهٔ هرمز، ۱۳۵۶.
( اعضای گروه تحقیقاتی؛ رضا کازرونی جواد زاهدانی مازندرانی، خانم نبی، خانم مشتاق عسگری و جمال سرمدی، عباس گروسی، فرهاد ورهرام و جهانگیر گیاهی بودند. در این گروه تحقیقاتی عباس گروسی بخش پژهش در تاریخ و جغرافیای تاریخی جزیرهٔ هرمز را به عهده داشت. این گزارش با عنوان «مطالعات اجتماعی و اقتصادی جزیرهٔ هرمز»، به علت اشاره به فقر و بیماری در این جزیره، فقط در تعداد محدودی در «مؤسسهٔ پژوهشهای دهقانی و روستایی ایران» به چاپ رسید )
عباس گروسی متولد ۱۳۱۸ در تهران بود. وی فارغ التحصیل رشتهٔ کارشناسی زبان و ادبیات عرب از دانشگاه تهران و کارشناسی ارشد از مؤسسه آسیایی دانشگاه پهلوی بود و از سال ۱۳۴۹ به تحقیق و نگارش در حوزهٔ تاریخ، باستان شناسی، میراث فرهنگی، میراث کشاورزی، دام داری سنتی و آیین ها پرداخت. او در «مؤسسهٔ تحقیقات تعاون و امور روستا»، «خانه های فرهنگ روستایی وزارت کشاورزی»، «مؤسسهٔ پژوهش های دهقانی و روستایی ایران»، «مؤسسهٔ تحقیقات تعاون و امور روستا» و «مؤسسهٔ مطالعات هامون» وابسته به سازمان برنامه و بودجه، در حوزهٔ مطالعات و پژوهش، همکاری داشت. حاصل سفرهای تحقیقاتی او در ایران دو جلد کتاب و چندین مقاله و گزارش و مجموعه ای از یادداشت و چند هزار عکس است.
... [مشاهده متن کامل]
عباس گروسی در سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۵ به عنوان پژوهشگر در «مؤسسهٔ تحقیقات تعاون و امور روستا» و خانه های فرهنگ روستایی وزارت کشاورزی مشغول به کار شد و با حسین ملک کار کرد. در اواخر پاییز ۱۳۵۵ به دعوت حسین ملک در موسسه ای تحقیقاتی به نام «مؤسسهٔ پژوهش های دهقانی و روستایی ایران» به مدیریت نادر افشار نادری دعوت شد. اولین کار پژوهشی او در «مؤسسهٔ پژوهشهای دهقانی و روستایی ایران» انجام مطالعه ای گسترده دربارهٔ عشایر و پژوهش در متون تاریخی عربی و فارسی بود. علت دعوت از او آشنایی کامل او به متون عربی و سفرنامه های عربی و فارسی و همچنین تجربهٔ او در زمینهٔ تحقیقات روستایی و جغرافیای تاریخی بود.
مجموعهٔ مطالعات عباس گروسی در «مؤسسهٔ پژوهشهای دهقانی و روستایی ایران» به شرح زیر است:
• مونوگرافی «انگور دیم در بوشهر» به اتفاق فرهاد ورهرام، ۱۳۵۶.
( در سال ۱۳۷۶ فیلم مستندی با عنوان «انگور دیم» با همکاری عباس گروسی و فرهاد ورهرام با فیلمبرداری عباس قربانیان ساخته شد )
• مونوگرافی جزیرهٔ هرمز، ۱۳۵۶.
( اعضای گروه تحقیقاتی؛ رضا کازرونی جواد زاهدانی مازندرانی، خانم نبی، خانم مشتاق عسگری و جمال سرمدی، عباس گروسی، فرهاد ورهرام و جهانگیر گیاهی بودند. در این گروه تحقیقاتی عباس گروسی بخش پژهش در تاریخ و جغرافیای تاریخی جزیرهٔ هرمز را به عهده داشت. این گزارش با عنوان «مطالعات اجتماعی و اقتصادی جزیرهٔ هرمز»، به علت اشاره به فقر و بیماری در این جزیره، فقط در تعداد محدودی در «مؤسسهٔ پژوهشهای دهقانی و روستایی ایران» به چاپ رسید )
