عباس صحت ( به ترکی آذربایجانی: Abbas Səhhət ) فرزند ملّا عباس ( ۱۸۷۴، شاماخی - ۱۱ ژوئیه ۱۹۱۸ گنجه ) شاعر و نمایش نامه نویس اهل جمهوری آذربایجان می باشد.
عباس صحت در یک خانوادهٔ روحانی در شهر شاماخی به دنیا آمد. پدر وی ملّا عباس ملای یک مکتب بود، که صحت نخستین آموزه های تحصیلی را نزد پدرش فراگرفت. وی در ۱۶ سالگی علاقهٔ شگرفی به ادبیات پیدا کرد، و یکی از موفق ترین مقلدان سروده های غزل حاجی سیدعظیم بود که برای تکمیل تحصیلات نزد شاعر نامی حاجی جبار ثابت رفت. وی به پیشنهاد حاجی جبار جهت ادامهٔ تحصیلات در رشته طبابت به خراسان عزیمت کرد و مشغول تحصیل در مدارس مشهد گردید. صحت به خاطر عدم رسیدن به خواسته هایش راهی تهران شد و در «مدرسه نظامی ناصریه» که از معروف ترین مدارس پزشکی دوران حکومتی ناصرالدین شاه بود، شش سال به تحصیل مشغول شد. وی بعد از اتمام تحصیلات موفق به اخذ گواهینامه طبابت گردید. بعد از کار کردن در شهرهای مختلف ایران، در سرای یک خان به کار طبابت پرداخت. صحت در سرای این خان مدت مدیدی دوام نیاورد و به زادگاهش شاماخی برگشت. دیری نپایید به جهت جستجوی کار به امپراطوری روسیه رفت ولی مدرکی که از ایران گرفته بود از طرف روس ها مورد قبول واقع نشد. تا اینکه عباس صحت دوباره به زادگاهش شاماخی بازگشت و در «مکتب خانه رشدیه» آموزگار ادبیات آذربایجانی شد.
... [مشاهده متن کامل]
عباس صحت دوباره آغاز زندگی حرفه ای خود را به عنوان یک شاعر و نمایشنامه نویس جستجو کرد، وی از فعالان انقلاب ادبی سال ۱۹۰۵ میلادی بود. در زمینه موضوعات اجتماعی، غزل، ادبیات مرثیه گری تلاش های فراوانی کرده است. صحت در تهران زبان روسی را آموخته بود و با ادبیات روسیه و فرانسه آشنایی نسبی داشت. روح ادبیات فرانسوی را به ادبیات آذربایجانی تزریق کرده بود. به گونه ای که روزنامه «حیات» از نخستین روزهای تأسیسش با صحت همکاری می کرد و اشعار وی را با عنوان «تزه شعر نئجه اولمالیدیر» چاپ می کرد. پس از این، سایر نشریات آذربایجان نظیر «دبستان»و «مکتب» نیز مقالات صحت را چاپ می کردند. در سال ۱۹۱۲ میلادی دو مورد از آثار وی با عناوین «مغرب گونش لری» و «سینیق ساز» منتشر شد. صحت در زمینه ادبیات منثور نیز مهارت داشت به گونه ای که وی با افتباس از ادبیات روسی آثاری نظیر «یوخسول لوق عیب دئییل» و «گاراگونلو حلیمه» را در سال ۱۹۱۷ به مرحلهٔ چاپ رسانید. «وولگا سیاحتی» در ۱۸ - ۱۵ دفتر که یکی از معروف ترین رومان های صحت می باشد که جبرئیل بیگ در نقد رومان عباس صحت آن را از لحاظ مضمون و تأثیر بر خواننده اثری کم نظیر یاد کرده است. سبک اشعار صحت بر اشعار عاشقانه استوار بود. وی در سبک ادبی خود از مقلدان سبک شاعران کلاسیک مانند نظامی، حافظ و سعدی و شاعران معاصر به مانند توفیق فکرت بوده است.
عباس صحت در یک خانوادهٔ روحانی در شهر شاماخی به دنیا آمد. پدر وی ملّا عباس ملای یک مکتب بود، که صحت نخستین آموزه های تحصیلی را نزد پدرش فراگرفت. وی در ۱۶ سالگی علاقهٔ شگرفی به ادبیات پیدا کرد، و یکی از موفق ترین مقلدان سروده های غزل حاجی سیدعظیم بود که برای تکمیل تحصیلات نزد شاعر نامی حاجی جبار ثابت رفت. وی به پیشنهاد حاجی جبار جهت ادامهٔ تحصیلات در رشته طبابت به خراسان عزیمت کرد و مشغول تحصیل در مدارس مشهد گردید. صحت به خاطر عدم رسیدن به خواسته هایش راهی تهران شد و در «مدرسه نظامی ناصریه» که از معروف ترین مدارس پزشکی دوران حکومتی ناصرالدین شاه بود، شش سال به تحصیل مشغول شد. وی بعد از اتمام تحصیلات موفق به اخذ گواهینامه طبابت گردید. بعد از کار کردن در شهرهای مختلف ایران، در سرای یک خان به کار طبابت پرداخت. صحت در سرای این خان مدت مدیدی دوام نیاورد و به زادگاهش شاماخی برگشت. دیری نپایید به جهت جستجوی کار به امپراطوری روسیه رفت ولی مدرکی که از ایران گرفته بود از طرف روس ها مورد قبول واقع نشد. تا اینکه عباس صحت دوباره به زادگاهش شاماخی بازگشت و در «مکتب خانه رشدیه» آموزگار ادبیات آذربایجانی شد.
... [مشاهده متن کامل]
عباس صحت دوباره آغاز زندگی حرفه ای خود را به عنوان یک شاعر و نمایشنامه نویس جستجو کرد، وی از فعالان انقلاب ادبی سال ۱۹۰۵ میلادی بود. در زمینه موضوعات اجتماعی، غزل، ادبیات مرثیه گری تلاش های فراوانی کرده است. صحت در تهران زبان روسی را آموخته بود و با ادبیات روسیه و فرانسه آشنایی نسبی داشت. روح ادبیات فرانسوی را به ادبیات آذربایجانی تزریق کرده بود. به گونه ای که روزنامه «حیات» از نخستین روزهای تأسیسش با صحت همکاری می کرد و اشعار وی را با عنوان «تزه شعر نئجه اولمالیدیر» چاپ می کرد. پس از این، سایر نشریات آذربایجان نظیر «دبستان»و «مکتب» نیز مقالات صحت را چاپ می کردند. در سال ۱۹۱۲ میلادی دو مورد از آثار وی با عناوین «مغرب گونش لری» و «سینیق ساز» منتشر شد. صحت در زمینه ادبیات منثور نیز مهارت داشت به گونه ای که وی با افتباس از ادبیات روسی آثاری نظیر «یوخسول لوق عیب دئییل» و «گاراگونلو حلیمه» را در سال ۱۹۱۷ به مرحلهٔ چاپ رسانید. «وولگا سیاحتی» در ۱۸ - ۱۵ دفتر که یکی از معروف ترین رومان های صحت می باشد که جبرئیل بیگ در نقد رومان عباس صحت آن را از لحاظ مضمون و تأثیر بر خواننده اثری کم نظیر یاد کرده است. سبک اشعار صحت بر اشعار عاشقانه استوار بود. وی در سبک ادبی خود از مقلدان سبک شاعران کلاسیک مانند نظامی، حافظ و سعدی و شاعران معاصر به مانند توفیق فکرت بوده است.
