عباسعلی شهریاری نژاد معروف به عباس شهریاری تا قبل از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲، از کارگران شرکت نفت ایران و انگلیس و از فعالان امور سندیکائی در خوزستان و مسؤلان کارگری در امور سندیکایی بود و در سال ۱۳۳۰ نمایندگی کارگران نفت جنوب در امور سندیکایی را بعهده داشت. بعد از کودتای ۲۸ مرداد و سقوط مصدق، پس از یک اعتصاب بزرگ و سرتاسری در این شرکت، اخراج شد. مدتی در مازندران به فعالیت پرداخت. شهریاری در جریان دستگیری های پس از کودتا به خارج از کشور گریخت. ابتدا به کویت رفت و در آن جا یک حوزه حزب توده ایران را با کمک کارگران اخراج شده شرکت نفت تشکیل داد. سرانجام به علت فشار خویشاوندانش ( پدر زنش ) که از بختیاری های خوزستان و از همکاران تیمور بختیار رئیس سازمان جدیدالتأسیس ساواک بود، به خدمت ساواک درآمد و مورد عفو و بخشودگی قرار گرفت. شهریاری را عامل لو رفتن بسیاری از گروه های سیاسی در دهه چهل خورشیدی می دانند.
... [مشاهده متن کامل]
حزب توده ایران با انتشار عکس عباسعلی شهریاری در سال ۱۳۴۸، در نامه مردم ارگان حزب، به همراه متن یک هشدار به مبارزان در ایران، که از رادیو پیک ایران خوانده شد، موجب شناسایی عمومی شهریاری گردید. ( البته رجوع به آرشیو نامه مردم نشان می دهد که این هشدار نه در سال ۱۳۴۸ آنطور که در گفتگو با درویشیان نقل شده، که در شماره ۱۰۳ آذرماه ۱۳۵۲ نامه مردم درج شده است ) . عباسعلی شهریاری در ۱۴ اسفند ۱۳۵۳ ( دو روز بعد از تشکیل حزب رستاخیز ) ، توسط سازمان چریک های فدایی خلق ایران در تهران کشته شد.
مسئله عباس شهریاری در پلنوم ۱۳ حزب از ۶ تا ۱۱ آذر ۱۳۴۸ رسماً مطرح شد. در بخشی از اسناد منتشر شده از پلنوم سیزدهم چنین آمده است: «در پلنوم موضوع تسلط ساواک بر سازمان حزب در ایران توسط عباس شهریاری و باند او که تشکیلات تهران را به وجود آورده و توانسته بودند اعتماد کامل رادمنش را به خود جلب کنند از سوی کیانوری مطرح گردید… جریان رسیدگی در کمیسیون ها روشن ساخت که عباس شهریاری سازمان حزب را مجموعاً در دست ساواک نگاه داشته است و هیئت اجرائیه پس از آشنایی با نتایج رسیدگی، رفیق رادمنش را که علی رغم دلایل روشن حاضر به قبول واقعیت نبود، از مقام دبیر اولی حزب معلق ساخت و پلنوم چهاردهم را برای حل مسئله تدارک دید. »
مسئله شهریاری و ( جاسوسی حسین یزدی پسر مرتضی یزدی ) و موضوعاتی دیگر، از جمله نارضایتی مقامات شوروی که جاسوسی شهریاری و رابط دستگیر شده وی را قبلاً به رادمنش اطلاع داده بودند، رادمنش را که حاضر به قبول واقعیت نبود زیر سؤال برد.
... [مشاهده متن کامل]
حزب توده ایران با انتشار عکس عباسعلی شهریاری در سال ۱۳۴۸، در نامه مردم ارگان حزب، به همراه متن یک هشدار به مبارزان در ایران، که از رادیو پیک ایران خوانده شد، موجب شناسایی عمومی شهریاری گردید. ( البته رجوع به آرشیو نامه مردم نشان می دهد که این هشدار نه در سال ۱۳۴۸ آنطور که در گفتگو با درویشیان نقل شده، که در شماره ۱۰۳ آذرماه ۱۳۵۲ نامه مردم درج شده است ) . عباسعلی شهریاری در ۱۴ اسفند ۱۳۵۳ ( دو روز بعد از تشکیل حزب رستاخیز ) ، توسط سازمان چریک های فدایی خلق ایران در تهران کشته شد.
مسئله عباس شهریاری در پلنوم ۱۳ حزب از ۶ تا ۱۱ آذر ۱۳۴۸ رسماً مطرح شد. در بخشی از اسناد منتشر شده از پلنوم سیزدهم چنین آمده است: «در پلنوم موضوع تسلط ساواک بر سازمان حزب در ایران توسط عباس شهریاری و باند او که تشکیلات تهران را به وجود آورده و توانسته بودند اعتماد کامل رادمنش را به خود جلب کنند از سوی کیانوری مطرح گردید… جریان رسیدگی در کمیسیون ها روشن ساخت که عباس شهریاری سازمان حزب را مجموعاً در دست ساواک نگاه داشته است و هیئت اجرائیه پس از آشنایی با نتایج رسیدگی، رفیق رادمنش را که علی رغم دلایل روشن حاضر به قبول واقعیت نبود، از مقام دبیر اولی حزب معلق ساخت و پلنوم چهاردهم را برای حل مسئله تدارک دید. »
مسئله شهریاری و ( جاسوسی حسین یزدی پسر مرتضی یزدی ) و موضوعاتی دیگر، از جمله نارضایتی مقامات شوروی که جاسوسی شهریاری و رابط دستگیر شده وی را قبلاً به رادمنش اطلاع داده بودند، رادمنش را که حاضر به قبول واقعیت نبود زیر سؤال برد.
