عباس بهروان متولد ۲۰ مهر ۱۳۳۰ اصفهان، مجری، مفسر و گزارشگر صدا و سیمای ایران – نویسنده مطبوعات و کارشناس تربیت بدنی و ورزشی است. او از جمله پیشگامان گزارشگری و تفسیر در ایران است. و پس از فوت عطاءالله بهمنش می توان او را قدیمی ترین گزارشگر و پدر گزارش فوتبال ایران دانست.
... [مشاهده متن کامل]
بهروان در اصفهان و در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود. وی دارای سه برادر به نام های حسن، مرتضی و مصطفی و یک خواهر است. پس از ورود به دبیرستان فعالیت های هنری و ورزشی را با جدیت بیشتری دنبال نمود. آشنایی با ورزش ها، صدای قوی و دلنشین، جسارت در اجرا و تسلط در بیان درست کلمات که تأثیر گرفته از فعالیت تئاتری وی بود خیلی زود او را به تنها گزارشگر ورزش اصفهان تبدیل نمود.
بهروان در فروردین سال ۱۳۶۱ با هایده محبان از یک خانواده کاملاً ورزشی ازدواج نمود. فاطمه محبان قهرمان اسبق والیبال ایران و خواهر گیتی محبان برنده مدال طلا و برنز بازی های آسیایی ۱۹۷۴ تهران در رشته شمشیر بازی و عضو تیم ملی والیبال ایران و برادر همایون محبان فوتبالیست باشگاه های اصفهان و همسر ایشان که بسکتبالیست آموزشگاه های اصفهان بوده اند.
عباس بهروان دارای دو فرزند به نام های نیما بهروان فارغ التحصیل رشته کامپیوتر و بسکتبالیست سابق جوانان ذوب آهن و نادر بهروان دارای کارشناسی تربیت بدنی و عضو سابق تیم فوتبال جوانان ذوب آهن است. اجراهای قوی صحنه در کنسرت های مشهور و جشن های معروف آن زمان توجه صدا و سیما را به این جوان خوش سخن اصفهانی جلب نمود و او را به تهران و رادیو تلویزیون دعوت نمودند. بهروان دعوت به تلویزیون را پذیرفت اما هیچگاه حاضر به ترک اصفهان و اقامت در تهران نشد و حدود سی سال دررفت و آمد بین اصفهان و تهران بود. بهروان بارها و بارها از تلویزیون های خارج از کشور دعوت به همکاری شد که بازهم به دلیل عشقش به وطن نپذیرفت
عباس بهروان به دلیل ماهیت شغلی اش که از دبیری ورزش شروع و سپس به تربیت بدنی ختم شد علاوه بر فوتبال، اکثر رشته های ورزشی مانند والیبال، کشتی، هندبال و غیره را نیز گزارش می کرد که از این بابت شاید پس از عطاءالله بهمنش کمتر گزارشگری را در این سطح آشنایی بتوان یافت؛ و این امر باعث شد که او در اکثر برنامه های ورزشی صدا و سیما و مسابقات داخلی و خارجی حضور داشته باشد. سال ۱۳۸۱ را می توان بدترین سال حرفه ای بهروان نامید او که در اوج دوران فعالیت خود به سر می برد در حین مأموریت ورزشی زمانی که با یک آژانس از اصفهان راهی تهران بود طی یک تصادف برای ۵۹ روز به کما رفت. هر چند با تلاش پزشکان به زندگی بازگشت اما این حادثه تأثیر زیادی در فعالیت حرفه ای وی داشت. تأثیری که هنوز هم تا حدودی ادامه دارد. بهروان این روزها به دلیل کم لطفی مسئولین خانه نشین شده و در چند روزنامه مقاله می نویسد و نقش او در فضای مجازی در صفحه شخصی خودش پر رنگ تر شده و در اینستاگرام فعالیت دارد.
... [مشاهده متن کامل]
بهروان در اصفهان و در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود. وی دارای سه برادر به نام های حسن، مرتضی و مصطفی و یک خواهر است. پس از ورود به دبیرستان فعالیت های هنری و ورزشی را با جدیت بیشتری دنبال نمود. آشنایی با ورزش ها، صدای قوی و دلنشین، جسارت در اجرا و تسلط در بیان درست کلمات که تأثیر گرفته از فعالیت تئاتری وی بود خیلی زود او را به تنها گزارشگر ورزش اصفهان تبدیل نمود.
بهروان در فروردین سال ۱۳۶۱ با هایده محبان از یک خانواده کاملاً ورزشی ازدواج نمود. فاطمه محبان قهرمان اسبق والیبال ایران و خواهر گیتی محبان برنده مدال طلا و برنز بازی های آسیایی ۱۹۷۴ تهران در رشته شمشیر بازی و عضو تیم ملی والیبال ایران و برادر همایون محبان فوتبالیست باشگاه های اصفهان و همسر ایشان که بسکتبالیست آموزشگاه های اصفهان بوده اند.
عباس بهروان دارای دو فرزند به نام های نیما بهروان فارغ التحصیل رشته کامپیوتر و بسکتبالیست سابق جوانان ذوب آهن و نادر بهروان دارای کارشناسی تربیت بدنی و عضو سابق تیم فوتبال جوانان ذوب آهن است. اجراهای قوی صحنه در کنسرت های مشهور و جشن های معروف آن زمان توجه صدا و سیما را به این جوان خوش سخن اصفهانی جلب نمود و او را به تهران و رادیو تلویزیون دعوت نمودند. بهروان دعوت به تلویزیون را پذیرفت اما هیچگاه حاضر به ترک اصفهان و اقامت در تهران نشد و حدود سی سال دررفت و آمد بین اصفهان و تهران بود. بهروان بارها و بارها از تلویزیون های خارج از کشور دعوت به همکاری شد که بازهم به دلیل عشقش به وطن نپذیرفت
عباس بهروان به دلیل ماهیت شغلی اش که از دبیری ورزش شروع و سپس به تربیت بدنی ختم شد علاوه بر فوتبال، اکثر رشته های ورزشی مانند والیبال، کشتی، هندبال و غیره را نیز گزارش می کرد که از این بابت شاید پس از عطاءالله بهمنش کمتر گزارشگری را در این سطح آشنایی بتوان یافت؛ و این امر باعث شد که او در اکثر برنامه های ورزشی صدا و سیما و مسابقات داخلی و خارجی حضور داشته باشد. سال ۱۳۸۱ را می توان بدترین سال حرفه ای بهروان نامید او که در اوج دوران فعالیت خود به سر می برد در حین مأموریت ورزشی زمانی که با یک آژانس از اصفهان راهی تهران بود طی یک تصادف برای ۵۹ روز به کما رفت. هر چند با تلاش پزشکان به زندگی بازگشت اما این حادثه تأثیر زیادی در فعالیت حرفه ای وی داشت. تأثیری که هنوز هم تا حدودی ادامه دارد. بهروان این روزها به دلیل کم لطفی مسئولین خانه نشین شده و در چند روزنامه مقاله می نویسد و نقش او در فضای مجازی در صفحه شخصی خودش پر رنگ تر شده و در اینستاگرام فعالیت دارد.
