عبادت به معنای اعم

[ویکی فقه] اعمال دارای قابلیت امتثال به قصد قربت را عبادت به معنای اعم می گویند.
عبادت به معنای اعم، مقابل عبادت به معنای اخص بوده و هر کاری را که قابلیت دارد به قصد قربت انجام شود در بر می گیرد؛ یعنی اگر مکلف آن را به قصد قربت انجام دهد، مستحق ثواب می شود، چه قصد قربت کردن برای صحت آن لازم باشد ـ عبادت اخص ـ و چه لازم نباشد.

مستندات مقاله
مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۱، ص۶۰۵.
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۲، ص۳۲۱.
مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۳۲۱.

منبع
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
...