[ویکی فقه] روزه در سیره نبوی (صلی الله علیه و آله وسلّم) محبوب ترین اعمال به شمار آمده " نور چشم رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم)" عنوان گردیده است.
هر گاه چیزی حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) را اندوهگین می ساخت با روزه گرفتن و نماز خواندن بر دفع آن یاری می جست. روایت شده رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) دو برابر روزه واجب، روزه مستحب می گرفت. ایشان نه روز اول ذی الحجه و سه روز از هر ماه را روزه می گرفت و کمتر جمعه ای بود که روزه نباشد. حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) روزهای دوشنبه و پنجشنبه را نیز روزه می گرفتند، می فرمودند: «اعمال بندگان در روزهای دوشنبه و پنجشنبه (به پیشگاه الهی) عرضه می شود دوست دارم عمل من در حالی که روزه دار هستم عرضه شود.» علاقه رسول خدا ((صلی الله علیه و آله وسلّم)) به روزه داری به حدی بود که گاه آن قدر روزه می گرفت که از شدت تشنگی کامش به هم می چسبید، وقتی گفته می شد: چرا چنین می کنی (خود را به سختی می افکنی) در حالی که خداوند گناهان گذشته و آینده تو را آمرزیده است می فرمود: «آیا نمی پسندی که عبد شاکر خداوند باشم.» روایت شده ایشان در آغاز بعثت آن قدر پی در پی روزه می گرفت که می گفتند دیگر افطار نمی کند. سپس آن قدر افطار می کرد که می گفتند دیگر روزه نمی گیرد. آن گاه از این روش دست برداشت و یک روز در میان روزه می گرفت. سپس آن را ترک کرد و سه روز ایام البیض (سیزده و چهارده و پانزدهم هر ماه) را روزه می گرفت، و سرانجام از آن هم صرف نظر کرد و سه روز را در دهه های ماه پخش کرد: پنجشنبه دهه اول، و چهارشنبه دهه دوم، و پنجشنبه دهه سوم، و تا زنده بود این روش را ادامه داد. در ماه شعبان بیش از هر ماه دیگری روزه می گرفت به طوری که از «عائشه» نقل شده است: «ندیدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) در هیچ ماهی بیش از ماه شعبان روزه بدارد، بیشتر ماه شعبان، بلکه تمام آن را روزه بود.» از امام باقر (علیه السّلام) روایت شده که می فرمود: «رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) ماه شعبان و ماه رمضان را روزه می گرفت و آن دو را به هم وصل می کرد، ولی دیگران را از این کار نهی می نمود، می فرمود: این دو ماه، ماه خداست و روزه آن کفاره گناهان قبل و بعد آن ها خواهد بود.»
عناوین مرتبط
آیه روزه؛ ارکان روزه؛ اقسام روزه؛ سیره پیامبر در قرآن؛ سیره نبوی.
هر گاه چیزی حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) را اندوهگین می ساخت با روزه گرفتن و نماز خواندن بر دفع آن یاری می جست. روایت شده رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) دو برابر روزه واجب، روزه مستحب می گرفت. ایشان نه روز اول ذی الحجه و سه روز از هر ماه را روزه می گرفت و کمتر جمعه ای بود که روزه نباشد. حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) روزهای دوشنبه و پنجشنبه را نیز روزه می گرفتند، می فرمودند: «اعمال بندگان در روزهای دوشنبه و پنجشنبه (به پیشگاه الهی) عرضه می شود دوست دارم عمل من در حالی که روزه دار هستم عرضه شود.» علاقه رسول خدا ((صلی الله علیه و آله وسلّم)) به روزه داری به حدی بود که گاه آن قدر روزه می گرفت که از شدت تشنگی کامش به هم می چسبید، وقتی گفته می شد: چرا چنین می کنی (خود را به سختی می افکنی) در حالی که خداوند گناهان گذشته و آینده تو را آمرزیده است می فرمود: «آیا نمی پسندی که عبد شاکر خداوند باشم.» روایت شده ایشان در آغاز بعثت آن قدر پی در پی روزه می گرفت که می گفتند دیگر افطار نمی کند. سپس آن قدر افطار می کرد که می گفتند دیگر روزه نمی گیرد. آن گاه از این روش دست برداشت و یک روز در میان روزه می گرفت. سپس آن را ترک کرد و سه روز ایام البیض (سیزده و چهارده و پانزدهم هر ماه) را روزه می گرفت، و سرانجام از آن هم صرف نظر کرد و سه روز را در دهه های ماه پخش کرد: پنجشنبه دهه اول، و چهارشنبه دهه دوم، و پنجشنبه دهه سوم، و تا زنده بود این روش را ادامه داد. در ماه شعبان بیش از هر ماه دیگری روزه می گرفت به طوری که از «عائشه» نقل شده است: «ندیدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) در هیچ ماهی بیش از ماه شعبان روزه بدارد، بیشتر ماه شعبان، بلکه تمام آن را روزه بود.» از امام باقر (علیه السّلام) روایت شده که می فرمود: «رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) ماه شعبان و ماه رمضان را روزه می گرفت و آن دو را به هم وصل می کرد، ولی دیگران را از این کار نهی می نمود، می فرمود: این دو ماه، ماه خداست و روزه آن کفاره گناهان قبل و بعد آن ها خواهد بود.»
عناوین مرتبط
آیه روزه؛ ارکان روزه؛ اقسام روزه؛ سیره پیامبر در قرآن؛ سیره نبوی.
wikifeqh: عبادات_در_سیره_نبوی