عِباد بن سلمان، اَبوسَهْل (پیش از ۲۰۰ـ۲۵۰ق)
متکلم معتزلی و مؤسس فرقۀ عبادیه. از مردم سَیمره و شاگرد هشام بن عَمرو فُوَطی بود و در عهد مأمون خلیفۀ عباسی می زیست. سرانجام از اعتزال خارج شد و به کفر و زندقه گرایید. عباد بسیار مناظره می کرد که از آن ها می توان به مناظرۀ او با عبدالله بن کلاب اشاره کرد. وی بیشتر آموزه هایش را از مکتب بصره گرفته بود. بر آن بود که معدوم در نزد خداوند شیء نیست و آنچه را که شی، نیست جایز نباشد که دانسته شود. همچنین، جایز نیست که بگویند: خداوند مؤمنان و کافران را خلق کرده، بلکه رواست که بگویند: همۀ مردم را خلق کرده است، زیرا مؤمن و کافر هر دو انسان اند. ابن ندیم آثاری از وی ذکر کرده است.
متکلم معتزلی و مؤسس فرقۀ عبادیه. از مردم سَیمره و شاگرد هشام بن عَمرو فُوَطی بود و در عهد مأمون خلیفۀ عباسی می زیست. سرانجام از اعتزال خارج شد و به کفر و زندقه گرایید. عباد بسیار مناظره می کرد که از آن ها می توان به مناظرۀ او با عبدالله بن کلاب اشاره کرد. وی بیشتر آموزه هایش را از مکتب بصره گرفته بود. بر آن بود که معدوم در نزد خداوند شیء نیست و آنچه را که شی، نیست جایز نباشد که دانسته شود. همچنین، جایز نیست که بگویند: خداوند مؤمنان و کافران را خلق کرده، بلکه رواست که بگویند: همۀ مردم را خلق کرده است، زیرا مؤمن و کافر هر دو انسان اند. ابن ندیم آثاری از وی ذکر کرده است.