عاهره

لغت نامه دهخدا

( عاهرة ) عاهرة. [ هَِ رَ ] ( ع ص ) زن زانیة. زنی که شبانه مردی نزد وی آید جهت زنا. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس