عاهر

لغت نامه دهخدا

عاهر. [ هَِ ] ( ع ص ) زناکار. الولد للفراش و للعاهر الحجر ( حدیث )؛ أی لصاحب ام الولد و هو زوجها أو مولاها. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ معین

(هِ ) [ ع . ] (ص فا. ) زناکار، فاسق .

پیشنهاد کاربران

بپرس