عام و خاص در اصول فقه

[ویکی فقه] عام و خاص از اصطلاحات اصول فقه می باشد.
عام عبارت است از لفظی که به مفهوم خود شامل همه مصادیق می شود. در مقابل آن، خاص به لفظی اطلاق می شود که به مفهوم خود شامل همه مصادیق نمی شود. عام گاه وصف لفظ به اعتبار مفهومش قرار می گیرد و گاه وصف حکم به اعتبار شمول آن نسبت به همه افراد موضوع یا متعلّق و یا مکلّف. چنان که خاص نیز این گونه است. از عام و خاص به تفصیل در اصول فقه ، بخش الفاظ سخن گفته اند.
اقسام عام
الفاظی چون «کل»، «جمیع»، «تمام»، «أَیُّ» و «دائماً» دلالت بر عموم می کنند. همچنین برخی هیئت های لفظی چون «نکره در سیاق نفی یا نهی» و یا «اسم جنس با الف و لام» نیز مفید عموم اند.
تخصیص عام
...