( عالی آوازه ) عالی آوازه. [ زَ / زِ ] ( ص مرکب ) خوش آواز. خوش خوان : که دیدت بر هیچ رنگین گلی ز من عالی آوازه تر بلبلی.نظامی. || نامور. مشهور. بلندنام : نظامی بدوعالی آوازه بادبه نظمی چنین نام او تازه باد.نظامی.