عالم معنی

/~Alam/

لغت نامه دهخدا

عالم معنی. [ ل َ م ِ م َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آنچه متعلق به معنی و حقیقت باشد و ناپدید و مخفی بود. ( ناظم الاطباء ). در مقابل عالم صور است و در اصطلاح صوفیه عبارت از ذات و صفات و اسماء است. ( از آنندراج ) ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).

فرهنگ فارسی

آنچه متعلق به معنی و حقیقت باشد و ناپدید و مخفی بود در مقابل عالم صورست و در اصطلاح صوفیه عبارت از ذات و صفات و اسمائ است

پیشنهاد کاربران

عالم معنی ؛ عالم روحانی و غیبی. ( ناظم الاطباء ) . عالم باطن. عالم مجردات.
" جهان مینو " :عالم معنی.
معنا: مانا. مینو. مینویی. جاوید . همیشه . جاودان. همیشگی.