عالم معنا

این اندیشه معنوی اگر در وجود انسانها نهادینه شود ، نه ظلمی را شاهد هستیم و نه نقصانی
باالفاظ پیچیده نمیشه کلمات رو معنی کرد و باید کلماتی طرح بشه و از واژه هایی استفاده کرد که برای همه قابل درک ، فهم و استفاده باشه

این حضرات در طی تقسیم بندی های تخیلی و توهمی خود، به خداوند متعال و ابعاد فراوان و بیکران وی و از همه مهمتر به زندگی جاودانه وی هیچگونه توجهی ننموده اند. عقل عالم نیست بلکه بهمراه فهم و نیروی تخیل و تصور یکی از قوای ادراکی می باشد و خیال هم عالم نیست بلکه در کنار احساسات و عواطف و افکار و اوهامات خود محصول کار کرد یا عمل قوای ادراکی فهم و عقل و نیروی تخیل و تصور بر روی داده ها و دریافت های حواس پنجگانه و محتوای خاطرات می باشد. قوای ادراکی فهم و عقل و نیروی تخیل و تصور خداوند متعال مطلق و بیکران اند و همیشه شفاف و روشن و مُبرا و پاکیزه از هرگونه ابهام و توهم. در عوض فهم و عقل و نیروی تخیل و تصور افراد انسانی متناهی و همیشه همراه با اوهامات و ابهامات و تاریکی فراوان. دموکریت فیلسوف برجسته یونان باستان به کمک قوای ادراکی فهم و عقل سالم و نیروی تخیل و تصور خویش پدیده بیکرانی یا بینهایت را در دوجهت تحلیل یا تجزیه و یا تقسیم نموده است ؛ یکی در کلیه جهات بسوی درون و با هدف دست یابی فکری - خیالی و تعیین کوچکترین سنگ بناهای خمیرمایه ساختاری دنیا که به نظریه اتمی معروف است و دیگری در کلیه جهات و بسوی بیکرانی و بیشماری. نظریه دوم به شکل زیر توسط خود وی فرمولبندی و بیان گشته است : این دنیا از لحاظ اندازه متناهی و از لحاظ عددی نامتناهی یا بیشمار می باشد. این بذر علمی کاشته شده در زمینه حاصلخیز اندیشه یونانی در باستان بعدا توسط افلاطون و ارسطو در نطفه خشکانده شده است تا اینکه در عصر حاضر توسط کیهان شناسان دو باره کشف شده و در حال رنسانس یا تولد دوباره بسر می برد تحت عنوان : جهان های متناهی و موازی و مساوی و بیشمار. البته کیهان شناسان در حال حاضر از عباراتی از قبیل جهان های موازی و چندجهانی استفاده میکنند. دو عالم روحانی و مادی در محتوای هرکدام از جهان های موازی و مساوی و بیشمار بطور مجزا و یا جدا از هم وجود ندارند بلکه قابل تبدیل بهمدیگر می باشند. به عنوان مثال محتوای هرکدام از جهان ها هم می تواند در قالب روحی - روانی با بذر قابل رشد مادی به ظهور و پیدایش و کثرت برسد و هم در قالب مادی - روانی با بذر قابل رشد روحی درست مثل همین عالم واقعی و عینی و شهودی. درست بهمین ترتیب یک فرد انسانی هم می تواند از کالبد روحی - روانی با بذر قابل رشد مادی و هم از کالبد مادی - روانی با بذر قابل رشد روحی ( درست مثل همین جسم ها یا تن ها و یا بدن های مردانه و زنانه فعلی ) برخوردار باشد. عوالم هفتگانه بهمراه آسمان ها و زمین های هفتگانه و سامان ها یا نظم های هفتگانه کیهانی و زندگانی ها و عشق های هفتگانه انسانی در طول سفر مقطعی و نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان بین مبداء و معاد، همیشه پنج بار در قالب های روحی - روانی با بذر قابل رشد مادی و دو بار در قالب های مادی - روانی با بذر قابل رشد روحی پشت سر هم به ظهور و پیدایش و کثرت می رسند و عمر های دنیوی خودرا سپری می نمایند و آنهم نه دو یا سه و یا چهار و پنج بار بلکه هرکدام در نوع خاص و ویژه خویش با مراتب و درجات تکاملی فراوان بین دو سرحد یکی نهایت نقصان و دیگری نهایت کمال . همانطور که بالا اشاره شد ، این سفر از طریق چرخه یا گردش وقوع مه بانگ های هفتگانه و متوالی بر اثر نوسانات متوالی باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض محتوای کیهان ها یا جهان ها جاری گشته و صورت می پذیرد و نه از راه یا طریقی دیگر.
لذا تا رسیدن به معاد و بازگشت به نظام احسن آفرینش مبداء و برخورداری مجدد از زندگی بهشتی در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی و هنرمندی و دانایی و توانایی، راه و سفری بسیار طولانی در پیش پا و روی خود داریم. اما در طول سفر همیشه پس از مرگ از همان زندگی در قالب روئیا برخوردار خواهیم گشت و طول آن زندگی رویائی هر بار و همیشه برابر خواهد بود با هفت برابر طول عمر کلی کیهان یعنی هفت برابر فاصله زمانی بین دو وحدت دمایی و وقوع دو مه بانگ متوالی. طول عمر کلی کیهان در حال حاضر توسط منجمین و کیهان شناسان برجسته غیر قابل پیش بینی و تخمین و محاسبه و تعیین می باشد. اما برای سهولت در تفکر و تخیل در این زمینه ( یعنی طول خواب ژرف و شیرین مرگ و به موازات آن طول زندگی روئیایی ) فرض کنید که طول عمر کلی کیهان مساوی باشد با مقدار عددی سرعت نور ( بدون پسوند کیلومتر بر ثانیه ) در خلاء بتوان ۲ باضافه پسوند سال یعنی ۹۰ میلیارد سال ( شمسی و نه قمری ) . آنگاه طول زندگی رویائی و طول خواب ژرف و شیرین مرگ در طول سفر همیشه برابر ۶۳۰ میلیارد سال خواهند بود و برای کلیه افراد انسانی و در کلیه اعصار مختلف بطور مطلق مساوی . اما از آنجاییکه پس از مرگ مکانیزم درک گذر زمان بطور کامل مختل می گردد، ۶۳۰ میلیارد سال در مقابل دیدگان نفوس مجرد و خوابیده همیشه به یک ثانیه تقلیل می یابد. پس از مرگ هرفرد انسانی در سرای ملکوتی خاص و ویژه خویش و در بین اعضای خانواده خود ( با خود وی مجموعا ده نفر مشتمل بر پنج مرد و پنج زن ) و در همسایگی کلیه پیشینیان و آیندگان زمینی خویش و هم سن با آنان ( همگی در یک سن معتدل ملکوتی و ازلی و ابدی ) از آن زندگی رویائی بهشتی در کمال ایده آل خوبی و زیبایی برخوردار خواهد گردید. بهنگام بسته شدن نطفه در رحم مادر دو باره در همین عالم واقعی و عینی و شهودی در یک مرتبه و با یک درجه تکاملی برتر نسبت به سطح و حالت فعلی ، آن زندگی رویائی و خواب ژرف و شیرین مرگ بهراه همدیگر به پایان می رسند و نفس و زندگی دنیوی دوباره بهمراه همدیگر در سطحی برتر بیدار می گردند.
نفس مجرد به معنای من یا خود می باشد و نباید مثل حکیمان و عارفان دینی آنرا گاهی با روح و گاهی با روان و گاهی با جان مترادف و هم معنا دانست .

این آیه توسط پیشینیان فارسی زبان به شکل زیر تفسیر و معنا گردیده است : خدای دیگری غیر از خدا وجود ندارد. ایرانیان مسلمان هم با این تفسیر و معنا راضی و قانع بوده و می باشند. اما تفسیر و معنای حقیقی این آیه یعنی از دیدگاه خود پیامبر اسلام به زبان فارسی به شکل زیر می باشد:
نه اله بلکه الله.
منظور اصلی و ریشه ای پیامبر اسلام از بیان این آیه این بوده است که مسلمانان بطور واحد برای نامگذاری خالق سماوات و الارض ، دیگر از واژه آرامی اله استفاده نکنند بلکه از کلمه عربی الله که این واژه به یک مفهوم عام و جهانی شود. امروز می دانیم که خود کلمه الله از ترکیب و پیوند و آمیزش حرف تعریف و تعَیُن ال در زبان عربی و کلمه اله در زبان آرامی ( زبان مریم و یوسف و ایسا و اجداد آنان ) ساخته شده است. در پایان بهر حال معنای هر چیزی هیچ چیز دیگری نیست غیر از آفرینش ازلی و ابدی و آسمانی آن چیز در برترین سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی بطور واقعی و عینی و شهودی یعنی در نظام احسن آفرینش مبداء. انسان بهمراه تار و پود های کیهانی و نه به مثابه تافته ای جدا بافته از کل، آشیانه ملکوتی یعنی نظام احسن آفرینش مبداء و زندگی بسیار طولانی بهشتی درون آن در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی را پشت سر نهاده و وارد سلسله طویل نظم ها و حیات های دنیوی گردیده است و در پایان این راه و سفر بسیار طولانی یعنی در معاد دوباره بهمراه اجزای مفید محتوای کیهان به همان نظام یا سامان احسن آفرینش ازلی و ابدی باز خواهد گشت و دوباره از همان زندگی طولانی مدت بهشتی در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی برخوردار خواهد گردید و آنهم از طریق چرخه یا گردش وقوع مه بانگ های هفتگانه و متوالی بر اثر نوسانات متوالی باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض محتوای کیهان یا جهان و نه از راه یا طریقی دیگر . مهم ترین راه هایی که توسط پیشینیان باستانی در مورد جاودانه بودن زندگی ارائه گردیده اند بطور فشرده و اختصار به شکل زیر می باشند :
الف - حلول روان یا تناسخ توسط خردمندان گم نام هندو و مصری به دو روش کاملا مختلف.
ب - مهاجرت یا آمد و رفت یکباره روان بین دو عالم ایده ها و محسوسات یا ماوراء طبیعت و طبیعت از دیدگاه افلاطون فیلسوف یونان باستان .
پ - چرخه متافیزیکی ارسطو به شکل : ماقبل طبیعت - طبیعت - مابعد طبیعت و یا چرخه ایده ها - محسوسات - ایده ها یعنی نزول ایده ها و تبدیل آنها به محسوسات و صعود محسوسات و تبدیل مجدد آنها به ایده ها. حرکت چرخشی یا دورانی این چرخه متافیزیکی در یک جهان قدیمی و غیر حادث و باز و بیکران از نوع جهان ارسطویی از دیدگاه من، مطلقا محال و غیر ممکن می باشد. زیرا به علت بیکران بودن چنین جهانی، حرکت در سیر نزولی به بینهایت زمان نیاز خواهد داشت و لذا حرکت در سیر صعودی هرگز فرصت آغاز را دریافت نخواهد نمود.
ت - قبض یا جدایی روح از کالبد به اصطلاح مادی بهنگام فرا رسیدن لحظه اجل مرگ و معراج و صعود آن در قالبی مثالی به عالم میانی تحت عنوان برزخ و برخورداری آن در آنجا از پادش ها و عذاب های موقت بهشتی و جهنمی بر اساس پندار ها و گفتار ها و کردار های نیک و بد زندگی دنیوی تا قیامت از دیدگاه ادیان توحیدی - ابراهیمی یعنی یهودیت و مسیحیت و اسلام و در بینش و باور ادیان یهودیت و مسیحیت خبر روشنی از عالم برزخ در دست نمی باشد.
ث - پریده جان از قفس تنگ خاکی و پرواز آن از جهان فانی به جهان باقی و در آنجا پیوستن آن به جان جانان از دیدگاه ادیبان و شاعران و عارفان پارسی و فارسی زبان.
کلیه این راه ها بر اساس باور و بینش دوگانگی و سه گانگی وجود ( ثنویت و تثلیث ) استوار اند. یکی بدن - روان یا تن - جان و دیگری بدن - روان - روح . اما ترکیب صحیح و حقیقی عبارت است از :
ماده - روان - روح.
در این باره می توان با اطمینان و یقین باور داشت که نه تنها روح بلکه ماده هم به یک سهم مساوی با روح امر خداوند متعال می باشد و نه امر اهریمن یا شیطان. ماده و روح نیم زوج های بنیادی همزاد و هم بازی و هم ارز همدیگر اند و غیر قابل تفکیک و جدایی از هم بلکه از استعداد و قابلیت تبدیل متقابل بهمدیگر و جایگزینی نقش برخوردار اند ، درست مثل نیم زوج های بنیادی همزاد و هم بازی و هم ارز تولد و مرگ. روان لایه درونی این دو قطب می باشد. هرگاه که یکی از این دو قطب عظیم و فراگیر بهمراه لایه درونی یعنی روان در اولین لحظات وقوع یک مه بانگ و انبساط نطفه داغ کیهانی به نهایت گسترش و وسعت برسد، قطب مقابل و همزاد و هم بازی و هم ارز خودرا نابود نمی کند بلکه آنرا به شکل بذر یا نطفه قابل رشد در بطن خود حفظ می نماید و خود نقش زمینه رشد و نمّو و بلوغ آنرا عهده دار میشود . محتوای این کامنت یا پیامک را می توان به عنوان جدید ترین تفسیر و معنای اارائه شده از واقعیت عینی و شهودی در نظر داشت و آنرا در بوته آزمایش و مشاهده نهاد و از هر لحاظ آنرا در مسیر دمیدن باد نقد و انتقاد قرار داد.

اگر خواننده گرامی سوال داشت که از کجا می توانیم مطمئن بوده و یقین داشته باشیم که هفت عالم و هفت آسمان و زمین و هفت وادی امر و هفت شهر عشق به راستی و حقیقتا وجود دارند ، پاسخ این حقیر به این سوال بطور مختصر به شرح زیر می باشد:
الف - هرکدام از افراد انسانی تنها دارای یک میل جنسی نمی باشند بلکه 5 تا که چهارتا از آنها فرعی و مخفی و پنهانی اند و یکی از آنها اصلی و آشکار و لذا هرکدام از افراد انسانی تنها دارای یک سرنوشت جنسی به شکل یا مرد و یا زن نمی باشند بلکه 5 سرنوشت جنسی مختلف.
ب - برخلاف تصور و باور غالب بر اندیشه و فکر و خیال خاص و عام ، هرکدام از افرادانسانی تنها دارای یک من یا یک خود و یا نفس مجرد نمی باشند بلکه 10 تا ، مشتمل بر 5 نفس مردانه و 5 نفس زنانه.
در پایان این حقیر بر این باورم که ما انسان ها قبل از آغاز سفر در نظام احسن آفرینش مبداء از حیات بسیار طولانی بهشتی در سطح کمال ایده آل برخوردار بوده ایم و بهمراه طبیعت یا کیهان نزول یافته و به نهایت نقصان رسیده ایم و از آن به بعد در حال صعود و بازگشت به همان حالت کمال ایده آل اولیه به سر می بریم و این حرکت صعودی پیوسته صورت نمی گیرد بلکه مرتبه به مرتبه ؛ درجه به درجه ؛ پله به پله و یا منزل به منزل. و نیروی محرکه اصلی این حرکت صعودی و پله وار در نوسانات باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض محتوای کیهان یا جهان نهفته است. نوسانات باز و بسته شدن بر اثر ریزش یا سقوط آزاد انرژی از قله به عمق صورت می گیرد. در لحظاتی که محتوای کیهان یا جهان در مرکز آن متراکم و چگال و بسیار داغ و سنگین بوده است، مرکز فضای هندسی سه بعدی که نقش ظرف نگهدارنده محتوا را عهده دار می باشد، نقش رفیع ترین قله و محیط آن نقش عمیق ترین دامنه را بازی کرده اند و با آغاز فاز انقباض، این دو نقش عوض می شوند، یعنی محیط جهان به رفیع ترین قله باز و هم سطح و مرکز آن به عمیق ترین دامنه متراکم تبدیل می شوند.
در پایان امیدوارم که سر خوانندگان گرامی را بدرد نیاورده باشم .