عافیت گاه

لغت نامه دهخدا

عافیت گاه. [ ی َ ] ( اِ مرکب ) جای امن. جای سلامت. مأمن. محل عافیت و سلامت :
پس ز هر منزلی وهر راهی
باز می جست عافیت گاهی.

نظامی.

( اسم ) جای عافیت محل آسایش .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید