عاطفه رجبی سهاله ( ۳۰ شهریور ۱۳۶۶ – ۲۵ مرداد ۱۳۸۳ ) دختر دانش آموز ۱۶ ساله ای بود که توسط دادگاه به جرم زنای محصنه و جریحه دار کردن عفت عمومی، متهم شده و توسط قاضی حاج رضایی ( رئیس دادگستری نکا ) به اعدام، محکوم شد. حکم اعدام او توسط دیوان عالی کشور ( در دوره ریاست هاشمی شاهرودی ) در عرض یک هفته تأیید شد. قاضی حاج رضایی، طناب دار را به گردن عاطفه انداخت و او را در میدان شهر نکا به دار آویخت.
... [مشاهده متن کامل]
عاطفه رجبی سال ۱۳۶۶ در مشهد زاده شد. مادر عاطفه در یک تصادف کشته شد و پدرش معتاد بود. او همچنین، وظیفه نگهداری از پدربزرگ و مادربزرگ خود را نیز بر عهده داشت.
عاطفه رجبی، برای اولین بار، در سال ۱۳۸۰ توسط بسیج دستگیر شد و به جرم روابط نامشروع، در ۱۳ سالگی، به صد ضربه شلاق و زندان محکوم شد.
پس از آنکه برای پنجمین بار، توسط ستاد امر به معروف، دستگیر شد در دادگاه، به تجاوز مکرّر یکی از اعضای پیشین سپاه به نام علی دارابی به وی در زندان بهشهر اشاره کرد. قاضی، علی دارابی را به شلاق و عاطفه را به اتهام جریحه دار کردن عفت عمومی به اعدام محکوم کرد. بنابر قانون مجازات اسلامی ایران درصورتی که فردی، پس از چهار بار زنای غیرمحصنه مجدداً مرتکب این اقدام شود به اعدام محکوم خواهد شد.
عاطفه رجبی در اعتراض به اولین محکومیتش نوشته است: «مدارک پزشکی است که ثابت می کند … ثبات روانی ندارم. آیا جنونی که بعضاً ادواری است و این جانبه را در بر می گیرد نمی تواند مانع تصمیم گیری عقلانی ام باشد؟! … علیهذا سابقه ام با توجه به ناقص بودن عقل و فکرم که از این جانبه سوءاستفاده شده، خراب است؛ فقط می توانم ادعایم را با شهادت گواهان محلی و تست پزشکی قانونی، ثابت کنم. »
قاضی با ارائه اسناد غیر واقعی به دیوان عالی کشور سن وی را ۲۲ سال اعلام کرد. بیانیه عفو بین الملل پیرامون اعدام کودکان در ایران اشاره ای به این مورد دارد و می نویسد: "اشتباه در سن عاطفه سهاله فقط پس از اعدام، موقعی که وسایل شخصی و وصیت نامه او را به خانواده اش تحویل دادند، برملا شد. شادی صدر، حقوق دان و مدافع حقوق بشر، شکایتی از سوی خانواده عاطفه سهاله علیه قاضی رضایی به خاطر اعدام نابجای او تقدیم کرد. سه سال پس از واقعه، در مورد این شکایت هیچ تصمیمی صورت نگرفت. " تأکید همسایگان بر اختلالات روحی وی و عدم ثبت صورت جلسهٔ دادگاه بیش از پیش، اعدام وی را در هاله ای از ابهام فرو برد. این اعدام، جنجال برانگیزترین مورد اعدام کودکان در ایران بود. از جمله روزنامه های گاردین و ایندیپندنت با ارسال خبرنگاران خود اعدام وی را پوشش دادند.
... [مشاهده متن کامل]
عاطفه رجبی سال ۱۳۶۶ در مشهد زاده شد. مادر عاطفه در یک تصادف کشته شد و پدرش معتاد بود. او همچنین، وظیفه نگهداری از پدربزرگ و مادربزرگ خود را نیز بر عهده داشت.
عاطفه رجبی، برای اولین بار، در سال ۱۳۸۰ توسط بسیج دستگیر شد و به جرم روابط نامشروع، در ۱۳ سالگی، به صد ضربه شلاق و زندان محکوم شد.
پس از آنکه برای پنجمین بار، توسط ستاد امر به معروف، دستگیر شد در دادگاه، به تجاوز مکرّر یکی از اعضای پیشین سپاه به نام علی دارابی به وی در زندان بهشهر اشاره کرد. قاضی، علی دارابی را به شلاق و عاطفه را به اتهام جریحه دار کردن عفت عمومی به اعدام محکوم کرد. بنابر قانون مجازات اسلامی ایران درصورتی که فردی، پس از چهار بار زنای غیرمحصنه مجدداً مرتکب این اقدام شود به اعدام محکوم خواهد شد.
عاطفه رجبی در اعتراض به اولین محکومیتش نوشته است: «مدارک پزشکی است که ثابت می کند … ثبات روانی ندارم. آیا جنونی که بعضاً ادواری است و این جانبه را در بر می گیرد نمی تواند مانع تصمیم گیری عقلانی ام باشد؟! … علیهذا سابقه ام با توجه به ناقص بودن عقل و فکرم که از این جانبه سوءاستفاده شده، خراب است؛ فقط می توانم ادعایم را با شهادت گواهان محلی و تست پزشکی قانونی، ثابت کنم. »
قاضی با ارائه اسناد غیر واقعی به دیوان عالی کشور سن وی را ۲۲ سال اعلام کرد. بیانیه عفو بین الملل پیرامون اعدام کودکان در ایران اشاره ای به این مورد دارد و می نویسد: "اشتباه در سن عاطفه سهاله فقط پس از اعدام، موقعی که وسایل شخصی و وصیت نامه او را به خانواده اش تحویل دادند، برملا شد. شادی صدر، حقوق دان و مدافع حقوق بشر، شکایتی از سوی خانواده عاطفه سهاله علیه قاضی رضایی به خاطر اعدام نابجای او تقدیم کرد. سه سال پس از واقعه، در مورد این شکایت هیچ تصمیمی صورت نگرفت. " تأکید همسایگان بر اختلالات روحی وی و عدم ثبت صورت جلسهٔ دادگاه بیش از پیش، اعدام وی را در هاله ای از ابهام فرو برد. این اعدام، جنجال برانگیزترین مورد اعدام کودکان در ایران بود. از جمله روزنامه های گاردین و ایندیپندنت با ارسال خبرنگاران خود اعدام وی را پوشش دادند.
