عاطفه در جانوران

عاطفه در جانوران[ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] یا احساس در جانوران[ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸] یا هیجان در جانوران ( به انگلیسی: Emotion in animals ) یکی از موضوع های رفتارشناسی جانوران است. احساسات به عنوان هر تجربه ذهنی با شدت بالا و محتوای هدونیک بالا تعریف می شود. چارلز داروین را می توان از نخستین دانشمندانی دانست که دربارهٔ موجودیت و سرشت عاطفه ( احساسات ) در جانوران نوشته است. رویکرد مشاهده ای ( و گاه روایی ) او اینک به شکل یک رویکرد علمی فرضیه محور قوی مطرح است. یاک پانکسپ نقش بزرگی در مطالعه احساسات جانوران ایفا کرد و پژوهش خود را بر روی جنبه نورولوژیکی انجام داد. هفت احساس عاطفی اصلی، از طریق انواع مختلفی از سیستم های حرکتی عصبی و عصبی، از جمله جستجو، ترس، خشم، شهوت، مراقبت، وحشت و بازی اشاره شده است. از طریق تحریک مغزی و چالش های دارویی، چنین واکنش های عاطفی می توانند به طور مؤثر تحت نظارت قرار بگیرند. در رویکردهای مختلف از جمله روش رفتارگرایی، تطبیقی، حکایتی، به ویژه داروین و آنچه که امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، رویکرد علمی مورد استفاده قرار می گیرد که شامل حوزه های فرعی شامل کارکردی، مکانیکی، آزمون شناختی، نورون های خود، آواسازی ها و عصب شناسی نیز می باشد. در حالی که عواطف و احساسات در جانوران هنوز یک موضوع بحث برانگیز است، اما در گستره وسیعی از گونه ها از جمله نخستی سانان، جوندگان، فیل ها، اسب ها، پرندگان، سگ ها، سگ ها، زنبور عسل و خرچنگ مورد مطالعه قرار گرفته است. فرضیه های عمومی دربارهٔ همبستگی های انسان و جانوران ( از دید تکاملی ) نیز از این ادعا که جانوران نیز در راستای همان سازوکارهای تکامل یافتهٔ بشری، قادر به درک و بهره گیری از عواطف ( احساسات ) هستند، پشتیبانی می کنند. [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] آزمون های جانبداری شناختی و مدل های درماندگی آموخته شده، سوگیری های شناختی ( احساس خوش بینی یا بدبینی ) در گستره وسیعی از گونه ها از جمله موش های صحرایی، سگ ها، گربه ها، میمون رزوس، گوسفند، جوجه، مرغ، خوک و زنبوره ای عسل را نشان داده اند. [ ۱۳]