عاضه

لغت نامه دهخدا

عاضه. [ ض ِه ْ ] ( ع ص ) شتر عضاه خوار. ج ، عَواضه ؛ بعیر عاضه و ناقة عاضه و عاضهة و حیة عاضه و عاضهة. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || مار که گزیده اش در حال بمیرد.( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). || جادوگر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس