( عاشیة ) عاشیة. [ ی َ ] ( ع ص ) شتر در شبانگاه چرنده. ( منتهی الارب )( آنندراج ). شتر عشا خورنده. و در مثل است : العاشیة تهیج الاَّبیة، یعنی هر گاه ببیند کسی را که از خوردن غذای شب امتناع میورزد از او پیروی میکند و غذای شب را با وی میخورد. ( از اقرب الموارد ) ( تاج العروس ).
