عاشیق علی عسگر

عاشیق علی عسگر در خانواده ای بزرگ و فقیر به بار آمد و سه برادر و دو خواهر داشت. او پسر بزرگ خانواده بود. علی عسگر در سن ۱۴ سالگی به دلیل مشکلات شدید مالی خانواده اش مجبور به کار در مزرعه یک مالک ثروتمند به نام «کربلایی قربان» شد. آنجا به دختر ۱۲ ساله «کربلایی قربان» دل باخت. اما وضعیت معیشتی خانواده اش و شکاف طبقاتی بین دو باعث شد از داشتن چنین رابطه ای با دختر یک زمیندار ثروتمند خودداری کند و پس از مدتی نیز از کارش اخراج شد.
عاشیق علی عسگر اوان کودکی خود را در روستای «آق کیلسه» گذراند و موفق به تحصیل گرفتن نشد. با این وجود، توانست اسرار گونه هنری عاشیق را از عاشیق های مسن روستای خود بیاموزد. علی عسگر از همان دوران کودکی شنونده بادقتی بود و با شور و اشتیاق در اکثر رویدادهای روستای خود حاضر بود. به دلیل قدرت حافظه و توانایی داستان گویی، تقریباً تمام داستان های عاشیق آن روزگار را حفظ می کرد. وی همچنین با دست چپش ساز می نواخت.
عاشیق علی عسگر یکی از نمایندگان بزرگ شعر عامیانه آذربایجانی تلقی می گردد. اشعار او در گونه های شعری «گرایلی»، «قوشما»، مخمس، «جیغالی تجنیس» و «گیپه یلبند» بر عاشیق های نسل بعدی پس از خودش تأثیر گذاشته است. عاشیق علی عسگر تقریباً در بسیاری از شاخه های هنر عاشیق استاد بود و خدمات بسزایی در توسعه ادبیات آذربایجانی از خود نشان داد. علی عسگر اولین شعرهایش را در عنفوان نوجوانی سروده است. اندکی پس از آن، پدرش وی را تشویق کرده بود تا هنر عاشیق را نزد یکی از عاشیق های معروف منطقه «گویچه»، عاشیق علی، فراگیرد. علی عسگر به دنبال پشت سر گذاشتن یک آموزش طولانی مدت، این شانس را به دست آورد تا در روستای خود در کنار عاشیق علی در یک مراسم عروسی شرکت کند. در آن رویداد همه به هوش تیز علی عسگر پی بردند، به طوری که وی توانست استاد خود عاشیق علی را در یک مناظره که نوعی رقابت بین دو عاشیق محسوب می شود، شکست دهد. آن اتفاق منجر به آوارزه یافتن و ورد زبان شدن علی عسگر در منطقه «گویچه» و نواحی همجوار شد. وی در مراسمهای عروسی و در رویدادهای مهم فرهنگی در ایروان، نخجوان، قزاق، قره باغ، جوانشیر، گنجه، کلبجر و دیگر مناطق حضور پررن‍گی داشت.