عازف
لغت نامه دهخدا
عازف. [ زِ ] ( اِخ ) موضعی است. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). عزیف یعنی صوت و ممکن است محل مخصوص راکه در اثر وزش باد صوت ایجاد میکند عازف گویند. ( معجم البلدان ج 4 ص 95 ).
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید