عارف کازرونی

بود و خطوط نسخ و ثلث و رقاع را خوش می نوشت. عارف در اواخر عمر در اصفهان ساکن شد. در این زمان افغان های شورشی قندهار بر اصفهان دست یافتند و شاعر زندگی سختی را تا آزاد سازی اصفهان به دست نادر شاه افشار گذراند در این هنگام او به شیراز بازگشته و در آنجا درگذشت. از جمله کارهای وی می توان به کتابت «نهج البلاغه» به خط نسخ و رقاع خوش در سال ۱۱۲۸ ه. ق؛ و کتابت «الکلم الطیب و الغیث الصیب» نوشتهٔ سید علی خان مدنی شیرازی، به خط نسخ زیبا در سال ۱۱۳۲ ه. ق اشاره کرد.