عارف ایگی، حسین (ایگ شبانکاره ـ ۹۷۶ـ بنگاله ۱۰۳۵ق)
شاعر ایرانی. پدرش، غیاث الدین علی، کلانتر شبانکاره بود. عارف سال ها در شیراز به تحصیل علوم، به ویژه حکمت طبیعی، پرداخت. در ۱۰۰۴ق، از زادگاهش بیرون رفت و راهی هندوستان شد و در آن جا به دربار اکبرشاه و سپس محمدقلی قطب شاه راه یافت. پس از آن سالیانی را در عراق و خراسان و مدتی در هرات گذراند و سرانجام بار دیگر به هندوستان رفت (۱۰۲۰ق) و در آگره به دربار جهانگیر گورکانی پیوست. از اشعارش ابیاتی پراکنده در تذکره ها به جا مانده است. به سبک خراسانی شعر می گفت. از آثارش: مثنوی اندرزنامه بر وزن مخزن الاسرار نظامی.
شاعر ایرانی. پدرش، غیاث الدین علی، کلانتر شبانکاره بود. عارف سال ها در شیراز به تحصیل علوم، به ویژه حکمت طبیعی، پرداخت. در ۱۰۰۴ق، از زادگاهش بیرون رفت و راهی هندوستان شد و در آن جا به دربار اکبرشاه و سپس محمدقلی قطب شاه راه یافت. پس از آن سالیانی را در عراق و خراسان و مدتی در هرات گذراند و سرانجام بار دیگر به هندوستان رفت (۱۰۲۰ق) و در آگره به دربار جهانگیر گورکانی پیوست. از اشعارش ابیاتی پراکنده در تذکره ها به جا مانده است. به سبک خراسانی شعر می گفت. از آثارش: مثنوی اندرزنامه بر وزن مخزن الاسرار نظامی.