عاذ

لغت نامه دهخدا

عاذ. [ ذِن ْ ] ( ع ص ) مکان عاذ؛ یعنی مکانی که دور از آب است. ( منتهی الارب ).

مکان عاذ یعنی مکانی که دور از آب است

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید