بانو آدلا جاف یا آدل خانم که انگلیسی ها آن را شاهزاده شجاعان می نامیدند، فرمانروای کرد از قبیله جاف و یکی از اولین رهبران زن مشهور در تاریخ کردستان بود. ایل جاف بزرگترین ایل کردستان و بومی منطقه زاگرس است که بین ایران و عراق تقسیم شده است. عادله خانم از خانواده اشرافی صاحبقران بود که با سران قبایل جاف ازدواج کرد. بانو آدلا نفوذ زیادی در امور قبیله جاف در دشت شارزور داشت. بریتانیایی ها به دلیل احیای تجارت و قانون در منطقه به او لقب «بانو» دادند و موفق شدند جان صدها سرباز انگلیسی را نجات دهند.
... [مشاهده متن کامل]
او در سال 1847 در خانواده حاکم در سنندج، دومین شهر بزرگ کردستان ایران به دنیا آمد. او با پادشاه کرد عثمان پاشا جاف که مقرش در حلبچه بود ازدواج کرد. شوهرش عثمان پاشا جاف پاشا بود و در غیاب شوهرش به جای او حکومت می کرد. پدرش وزیر بزرگ ایران و عموهایش وزیران بزرگ امپراتوری عثمانی و عربستان سعودی بودند. آدلا جاف یکی از معدود حاکمانی بود که در منطقه زن بودند. انگلیسی ها در طول جنگ جهانی اول به عراق عثمانی آلمان حمله کردند و با معاهده مودروس در سال 1917 آن را فتح کردند. آنها می خواستند با تشکیل کمیسیون موصل در سال 1918 به کردها خودمختاری بدهند. آنها به محمود برزنجی قدرت دادند، اما او قیام کرد و لشکرکشی به راه انداخت. برای کشتن تمام افسران سیاسی بریتانیایی که به هر قبیله در سال 1919 منصوب شده بودند. او حتی توسط بریتانیایی ها به دلیل اعمال رحمتش نسبت به اسیران انگلیسی، که بخشی از تهاجم بین النهرین در طول جنگ جهانی اول بودند، مورد احترام بود. افسران در خانه های او پناهنده می شوند. این زمانی بود که عادله خانم از انگلیسی ها دفاع کرد، حمایت کرد، تغذیه کرد و به آنها پناه داد. سپس آنها در نهایت توسط سرگرد فریزر، که او را شاهزاده خانم شجاع می نامید، به او لقب خان بهادر دادند و او بسیار فراتر از مرگ با انگلیسی ها سلطنت کرد. عثمان پاشا جاف در سال 1909م.
گویش جاف ( به نام جافی ) بخشی از سورانی، شاخه ای از جنوب - جنوب شرقی خانواده زبان کردی است. منطقه محل سکونت این طایفه در جنوب غربی سنندج تا جوانرود و همچنین مناطق اطراف شهر سلیمانیه در جنوب کردستان است. جاف ها که زمانی کوچ نشین بودند، اخیراً در یک شیوه زندگی عمدتاً کشاورزی ساکن شده اند و اغلب به عنوان تحصیل کرده ترین و روشنفکرترین قبیله کردها شناخته می شوند.
... [مشاهده متن کامل]
او در سال 1847 در خانواده حاکم در سنندج، دومین شهر بزرگ کردستان ایران به دنیا آمد. او با پادشاه کرد عثمان پاشا جاف که مقرش در حلبچه بود ازدواج کرد. شوهرش عثمان پاشا جاف پاشا بود و در غیاب شوهرش به جای او حکومت می کرد. پدرش وزیر بزرگ ایران و عموهایش وزیران بزرگ امپراتوری عثمانی و عربستان سعودی بودند. آدلا جاف یکی از معدود حاکمانی بود که در منطقه زن بودند. انگلیسی ها در طول جنگ جهانی اول به عراق عثمانی آلمان حمله کردند و با معاهده مودروس در سال 1917 آن را فتح کردند. آنها می خواستند با تشکیل کمیسیون موصل در سال 1918 به کردها خودمختاری بدهند. آنها به محمود برزنجی قدرت دادند، اما او قیام کرد و لشکرکشی به راه انداخت. برای کشتن تمام افسران سیاسی بریتانیایی که به هر قبیله در سال 1919 منصوب شده بودند. او حتی توسط بریتانیایی ها به دلیل اعمال رحمتش نسبت به اسیران انگلیسی، که بخشی از تهاجم بین النهرین در طول جنگ جهانی اول بودند، مورد احترام بود. افسران در خانه های او پناهنده می شوند. این زمانی بود که عادله خانم از انگلیسی ها دفاع کرد، حمایت کرد، تغذیه کرد و به آنها پناه داد. سپس آنها در نهایت توسط سرگرد فریزر، که او را شاهزاده خانم شجاع می نامید، به او لقب خان بهادر دادند و او بسیار فراتر از مرگ با انگلیسی ها سلطنت کرد. عثمان پاشا جاف در سال 1909م.
گویش جاف ( به نام جافی ) بخشی از سورانی، شاخه ای از جنوب - جنوب شرقی خانواده زبان کردی است. منطقه محل سکونت این طایفه در جنوب غربی سنندج تا جوانرود و همچنین مناطق اطراف شهر سلیمانیه در جنوب کردستان است. جاف ها که زمانی کوچ نشین بودند، اخیراً در یک شیوه زندگی عمدتاً کشاورزی ساکن شده اند و اغلب به عنوان تحصیل کرده ترین و روشنفکرترین قبیله کردها شناخته می شوند.
