عادت پذیر. [ دَ پ َ ] ( نف مرکب ) خوی پذیرنده. آنکه از کسی یا چیزی عادت پذیرد. آنکه خوی دیگری را قبول کند : کجا چون طبع مردم خوی گیر است ز هر کس آدمی عادت پذیر است.
عطار.
فرهنگ فارسی
( صفت ) آن که از کسی یا چیزی عادت پذیرد کسی که خوی دیگری را قبول کند .
فرهنگ عمید
عادت پذیرنده، خوی پذیرنده، آن که رفتار دیگران بر او تٲثیر می گذارد: کجا چون طبع مردم خوی گیر است / ز هرکس آدمی عادت پذیر است (عطار۱: ۲۰۸ ).
