عائن

لغت نامه دهخدا

عائن. [ ءِ ] ( ع ص ) چشم کننده. || ( اِ ) آب روان. یقال : شرب من عائن ؛ ای من ماء سائل. || ما بها عائن ؛ أی احد. ( منتهی الارب ). یعنی هیچکس بدینجا نیست.

فرهنگ فارسی

چشم کننده

پیشنهاد کاربران

بپرس