این حقیر هم در انتظار فرج و گشایش و رهایی و رستگاری کامل و شفا و قانون موعود و راستین و حقیقی به سر می برم ، اما در انتظار ظهور ناجی بشریت تحت هر عنوانی که باشد، نمی باشم و بر این باور و ایمانم که پیدایش
... [مشاهده متن کامل] چنین پدیده هائی بطور کامل فقط در معاد یعنی پس از قیامت کبرای دینی و وقوع آخرین مه بانگ علمی و برپایی مجدد نظام احسن آفرینش مبداء مقدور و میّسر و امکان پذیر می باشند و نه در طول سفر بسیار طولانی مقطعیِ نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان و در طی سلسله طولانی نظم ها و حیات های دنیوی بین دو نظام احسن آفرینش مبداء و معاد که هردو یکی خواهند بود. در طول سفر خداوند متعال به انسان خواست و اراده آزاد و اختیار اهداء نموده است و در کار انسان هیچگونه دخالتی نمی کند و دعای هیچ انسانی را برآورده نمی نماید، گرچه قبل از اینکه هر دعائی بر زبان هر انسانی جاری گردد، خداوند در دل و باطن آن فرد بطور کامل به محتوای آن دعا واقف و آگاه بوده و می باشد. در عوض در کلیه لحظات زندگی طولانی مدت درون نظام احسن آفرینش مبداء در برترین سطح کمال خوبی و زیبائی هیچکدام از افراد انسانی و موجودات زنده مفید، از خواست و اراده آزاد و اختیار برخوردار نبوده و خواست و اراده آزاد و اختیار خداوند متعال در کلیه تار و پودهای هرکدام از آنها بطور مستقیم و بدون واسطه جاری و ساری بوده است. لذا برخلاف داستان خیالی - اوهامی آدم و حوای دینی، در نظام احسن آفرینش مبداء هیچ فرد انسانی مرتکب گناه یا خطا نگردیده است که باعث جدائی و طرد و تبعید وی از بهشت و بارگاه و پیشگاه بیکران خداوند متعال شده باشد. واژه بهشت در اصل و ریشه پیشوند کلمه باغ نبوده است بلکه به معنای برترین حالت یا سامان یا نظم محتوای کل کیهان . از طرف دیگر محتوای کیهان در طول سفر نزولی - صعودی بین مبداء و معاد دارای مراتب و درجات تکاملی فراوان بین دو سرحد یکی نهایت نقصان و دیگری نهایت کمال خواهد بود. لذا نباید نظم و حالت فعلی کیهانی را با برترین حالت و نظم آن در مبداء و معاد یکی پنداشت. منظور اینکه ما انسان ها در حال حاضر و در کلیه لحظات بیشمار طول سفر هم در بهشت و هم در پیشگاه بیکران خداوند متعال به سر می بریم و خواهیم برد و نه در خارج و بیرون از آنها و حرکت و سیر و سلوک کلی ما بسوی کمال نهائی بهمراه محتوای کیهان ( و نه به مثابه تافته ای جدا بافته از تاروپود و محتوای کیهان ) در جهت رجعت یا بازگشت به درگاه و بارگاه و پیشگاه خداوند و لقاء الله نیست بلکه هدف این حرکت و سفر کلی بازگشت به همان نظام احسن آفرینش مبداء و برخورداری مجدد از همان زندگی اولیه ملکوتی ( ازلی - ابدی ) در برترین سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی و هنرمندی و دانایی و توانایی، می باشد. پس از این مقدمه کوتاه که امیدوارم سر خوانندگان گرامی را بدرد نیاورده باشد، بطور مختصر به ظهور مجدد ایسا مسیح صلی الله و مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف می پردازم. بر اساس باور و اعتقاد و ایمان این حقیر ، این دو انسان شریف و بزرگوار درست مثل بقیه افراد انسانی پس از وقوع مه بانگ هشتم و تولد دوباره و ظهور و پیدایش همین عالم واقعی - عینی - شهودی در سطحی برتر و کمال یافته تر از سطح فعلی و در یک مرتبه و با یک درجه تکاملی برتر نسبت به مرتبه و درجه تکاملی فعلی، هرکدام در زمان و مکان خاص و ویژه خویش یعنی در محل و تاریخ تولد خویش در این عالم، در یک مرتبه و با یک درجه تکاملی برتر از مادر های شریف و بزرگوار خویش متولد خواهند گردید و رسالات خودرا مجددا در سطحی کمال یافته تر یعنی با ابهامات و اوهامات کمتری ، آغاز خواهند نمود و الا آخر تا رسیدن به معاد. در زندگی بعدی آن دو انسان بزرگوار و شریف درست مثل بقیه افراد انسانی از طریق آمیزش جنسی پدران زمینی با مادران شریف خود تولید خواهند گشت و نه از طریق همخوابگی روح مقدس با مادرانِ شان. طول عمر غیبت کبرای هرکدام از آنان درست مثل غیبت کبرای هرکدام از افراد انسانی در این عالم پس از لحظه مرگ تا لحظه تولد مجدد آنان در همین عالم در سطحی برتر و در طول سفر بطور فراوان همیشه برابر خواهد بود با هفت برابر طول عمر کلی کیهان یعنی هفت برابر فاصله زمانی بین دو وحدت دمایی و وقوع دو مه بانگ متوالی. نه یک ثانیه بیشتر و نه یک ثانیه کمتر. طول عمر کلی کیهان در حال حاضر و تا آینده دور دستی توسط منجمین و کیهان شناسان برجسته غیر قابل پیش بینی و تخمین و محاسبه و تعیین می باشد. اما به عنوان مثال و پیش فرض اگر طول عمر کلی یا دهر کیهانی برابر با مقدار عددی سرعت نور ( یعنی بدون پسوند کیلومتر بر ثانیه ) در خلاء بتوان 2 باضافه پسوند سال یعنی 90 میلیارد سال باشد ( البته سال شمسی و نه قمری ) ، آنگاه طول عمر غیبت کبرای هرکدام از افراد انسانی در کلیه اعصار گذشته و حال و آینده روی کره زمین تا تولد و ظهور مجدد آنان و آنهم بطور فراوان در طول سفر بین مبداء و معاد همیشه برابر با 630 میلیارد سال خواهد بود. ممکن است خوانندگان گرامی در زمینه طول غیبت کبرا سوال زیر را طرح نمایند: چرا مدت یا طول زمانی غیبت کبرای هرکدام از افراد انسانی هفت برابر طول عمر کلی کیهان خواهد بود و نه یک برابر طول عمر کلی کیهان؟ در پاسخ گوئی به این سوال توجه خوانندگان گرامی را به حقیقت داشتن وجود سامان ها یا نظم های کوانتمی کلی هفتگانه کیهانی و عوالم و آسمان ها و زمین های هفتگانه و زندگانی ها و عشق های هفتگانه انسانی معطوف می دارم. ما انسان ها فقط به این عالم تعلق داریم و نه به شش عالم دیگر. ممکن است خواننده گرامی در این باره سوال دوم را به شرح زیر طرح نماید : پس شش عالم دیگر به چه موجوداتی و چه انسان هایی غیر از موجودات و انسان های این عالم تعلق دارند ؟ در پاسخ گوئی به این سوال توجه خوانندگان گرامی را به واژه باستانی - اوستایی ماقبل پیدایش زرتشت یعنی " خویدوده " معطوف می دارم که زرتشت و شاگردان مستقیم و پیروان بعدی وی تاکنون به تلفظ ریشه ای و معنای اصلی آن پی نبرده و پژوهش گران و محققین نادان و ناآگاه خودی و بیگانه آنرا اشتباها به ازدواج با محارم ترجمه و تفسیر و معنا نموده اند. در پایان لازم به اشاره می دانم که این سفر مقطعیِ نزولی و صعودی و حرکت کلی و تکاملی محتوای کیهان بین دو نظام احسن آفرینش متوالی بطور خطی و پیوسته طی نمی شود بلکه منقطع و منزل به منزل یا وادی به وادی یا پله به پله و یا ایستگاه به ایستگاه و آنهم از طریق چرخه یا گردش وقوع مه بانگ های هفتگانه و متوالی بر اثر نوسانات باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض محتوای کیهان یا جهان.
