[ویکی فقه] ظن محکوم به عدم اعتبار، به استناد دلیل ظنّی معتبر را ظن ممنوع می گویند.
ظن ممنوع، مقابل ظن مانع بوده و عبارت است از ظنی است که بر عدم اعتبار آن دلیل ظنی معتبری اقامه شده است، مثل آن که بر عدم اعتبار ظن حاصل از استحسان ( ظن ممنوع )، دلیل ظنی دیگری ظن مانع هم چون شهرت یا اجماع منقول اقامه شده باشد. در این که اقتضای مقدمات انسداد، رجحان ظن مانع است یا ظن ممنوع، یا تساقط هر دو، و یا تمسک به هر یک که قوی تر است، اختلاف وجود دارد.
ظن ممنوع، مقابل ظن مانع بوده و عبارت است از ظنی است که بر عدم اعتبار آن دلیل ظنی معتبری اقامه شده است، مثل آن که بر عدم اعتبار ظن حاصل از استحسان ( ظن ممنوع )، دلیل ظنی دیگری ظن مانع هم چون شهرت یا اجماع منقول اقامه شده باشد. در این که اقتضای مقدمات انسداد، رجحان ظن مانع است یا ظن ممنوع، یا تساقط هر دو، و یا تمسک به هر یک که قوی تر است، اختلاف وجود دارد.
wikifeqh: ظن_ممنوع