ظن مطلق

[ویکی فقه] ظن ثابت به دلیل انسداد، بدون وجود دلیل خاص بر حجّیت آن را ظن مطلق می گویند.
ظن مطلق، مقابل ظن خاص بوده و عبارت است از ظنی که دلیل خاص ( از عقل یا نقل ) بر حجیت آن اقامه نشده است؛ به بیان دیگر، به هر ظنی که اعتبار آن از راه دلیل انسداد ثابت شود " ظن مطلق " می گویند.
اعتبار ظن مطلق
ظن مطلق در موارد عدم دسترسی به معصوم ( ع ) و انسداد باب علم و علمی ، در صورتی حجت است که از ظنون باطل نباشد؛ یعنی مانند ظن حاصل از قیاس نباشد که از تمسک به آن نهی شده است.