[ویکی فقه] ظن به موضوع یا حکم شرعی از راه های معمول را ظن متعارف می گویند.
ظن متعارف، به معنای ظن به حکم شرعی و یا موضوعی است که حکم شرعی دارد و از راه ها و اسباب متعارف و مورد قبول شرع برای مکلف حاصل می شود. نوع مردم و عقلای عالم معمولاً از راه های متعارف به امری ظن پیدا می کنند، مانند:ظن حاصل از خبر واحد یا ظواهر کتاب یا اجماع منقول.
ظن متعارف، به معنای ظن به حکم شرعی و یا موضوعی است که حکم شرعی دارد و از راه ها و اسباب متعارف و مورد قبول شرع برای مکلف حاصل می شود. نوع مردم و عقلای عالم معمولاً از راه های متعارف به امری ظن پیدا می کنند، مانند:ظن حاصل از خبر واحد یا ظواهر کتاب یا اجماع منقول.
wikifeqh: ظن_معمول