ظن مانع

[ویکی فقه] دلیل ظنی معتبر، دلالت کننده بر عدم اعتبار یک ظن خاص را ظن مانع می گویند.
ظن مانع، مقابل ظن ممنوع، و به معنای دلیل ظنی معتبری است که بر عدم اعتبار ظن خاصی اقامه گردیده است، مثل آن که شهرتی، بر عدم اعتبار ظن حاصل از استحسان اقامه شود، و از آن جا که شهرت از ادله ظن آور است به همین دلیل به ظن حاصل از آن " ظن مانع " می گویند، زیرا مانع از حجیت ظن حاصل از استحسان ( ظن ممنوع ) گردیده است.
اقتضای مقدمات انسداد
در این که اقتضای مقدمات انسداد، رجحان ظن مانع است و یا ظن ممنوع، یا تساقط هر دو، و یا تمسک به هر یک که قوی تر است، اختلاف وجود دارد.