[ویکی فقه] ظن حاصل برای شخص خاص را ظن شخصی می گویند.
ظن شخصی، مقابل ظن نوعی، و به معنای حالت و صفتی خاص ظن است که در نفس شخص خاص ایجاد می گردد همان گونه که صفت علم و یا شک از حالات نفسانی شمرده می شود.
تبیین معنای ظن شخصی
به بیان دیگر، هر گاه ظنی برای شخصی خاص از راه اسباب ظن آور ایجاد شود به آن ظن شخصی می گویند، خواه این اسباب ظن آور از اسبابی باشد که نوع مردم، از آن به ظن می رسند ( امارات معتبر ) و خواه چنین نباشد، مثل این که شخصی از خبر فاسقی به مطلبی ظن پیدا کند.
نتیجه حصول ظن شخصی از امارات معتبر
هر گاه ظن شخصی از راه اسبابی هم چون " امارات معتبر " حاصل شود، چون بیشتر مردم، از آن به ظن می رسند، ظن نوعی نیز وجود خواهد داشت؛ بنابراین، ظن نوعی، حالتی است که از اجتماع ظنون شخصی نوع مردم انتزاع می شود.
ظن شخصی، مقابل ظن نوعی، و به معنای حالت و صفتی خاص ظن است که در نفس شخص خاص ایجاد می گردد همان گونه که صفت علم و یا شک از حالات نفسانی شمرده می شود.
تبیین معنای ظن شخصی
به بیان دیگر، هر گاه ظنی برای شخصی خاص از راه اسباب ظن آور ایجاد شود به آن ظن شخصی می گویند، خواه این اسباب ظن آور از اسبابی باشد که نوع مردم، از آن به ظن می رسند ( امارات معتبر ) و خواه چنین نباشد، مثل این که شخصی از خبر فاسقی به مطلبی ظن پیدا کند.
نتیجه حصول ظن شخصی از امارات معتبر
هر گاه ظن شخصی از راه اسبابی هم چون " امارات معتبر " حاصل شود، چون بیشتر مردم، از آن به ظن می رسند، ظن نوعی نیز وجود خواهد داشت؛ بنابراین، ظن نوعی، حالتی است که از اجتماع ظنون شخصی نوع مردم انتزاع می شود.
wikifeqh: ظن_شخصی