[ویکی فقه] ظن شأنی. ظن دارای شأنیتِ تحقّق را ظن شأنی می گویند.
ظن شأنی، مقابل ظن فعلی بوده و به ظنی گفته می شود که بالفعل و در زمان حاضر در شخص و یا اشخاص وجود ندارد؛ یعنی نفس شخص به صفت ظن متصف نشده است، اما اسباب و شرایط حصول چنین صفتی در خارج آماده است زمینه و شأنیت پیدایش ظن در شخص وجود دارد به گونه ای که اگر به این اسباب توجه کند برای او ظن پدید می آید.
ظن شأنی، مقابل ظن فعلی بوده و به ظنی گفته می شود که بالفعل و در زمان حاضر در شخص و یا اشخاص وجود ندارد؛ یعنی نفس شخص به صفت ظن متصف نشده است، اما اسباب و شرایط حصول چنین صفتی در خارج آماده است زمینه و شأنیت پیدایش ظن در شخص وجود دارد به گونه ای که اگر به این اسباب توجه کند برای او ظن پدید می آید.
[ویکی فقه] ظن دارای شأنیتِ تحقّق را ظن شأنی می گویند.
ظن شأنی، مقابل ظن فعلی بوده و به ظنی گفته می شود که بالفعل و در زمان حاضر در شخص و یا اشخاص وجود ندارد؛ یعنی نفس شخص به صفت ظن متصف نشده است، اما اسباب و شرایط حصول چنین صفتی در خارج آماده است زمینه و شأنیت پیدایش ظن در شخص وجود دارد به گونه ای که اگر به این اسباب توجه کند برای او ظن پدید می آید.
← مثالی برای ظن شأنی
در بعضی از کتاب های اصولی، ظن شأنی، مترادف با ظن نوعی دانسته شده است؛ طبق این نظر، ظن شأنی ظنی است که شأنیت ایجاد آن، در نوع مردم فراهم باشد. اما بنا به تعریف بالا، ظن شأنی هم می تواند در مورد شخص خاص باشد و هم درباره نوع مردم.
ظن شأنی، مقابل ظن فعلی بوده و به ظنی گفته می شود که بالفعل و در زمان حاضر در شخص و یا اشخاص وجود ندارد؛ یعنی نفس شخص به صفت ظن متصف نشده است، اما اسباب و شرایط حصول چنین صفتی در خارج آماده است زمینه و شأنیت پیدایش ظن در شخص وجود دارد به گونه ای که اگر به این اسباب توجه کند برای او ظن پدید می آید.
← مثالی برای ظن شأنی
در بعضی از کتاب های اصولی، ظن شأنی، مترادف با ظن نوعی دانسته شده است؛ طبق این نظر، ظن شأنی ظنی است که شأنیت ایجاد آن، در نوع مردم فراهم باشد. اما بنا به تعریف بالا، ظن شأنی هم می تواند در مورد شخص خاص باشد و هم درباره نوع مردم.
wikifeqh: ظن_شأنی