مرا چو تیغ دهد آب ، آبگون گردون
هرآنگهی که بنالم به پیش او ز ظما
چو تیغ نیک بتفساندم ز آتش دل
در آب دیده کند غرق تا به فرق مرا.
مسعودسعد.
هرچند بیش گریم تشنه ترم به وصل از آب کس شنید که افزون شود ظما.
مسعودسعد.
جوق جوق اسپاه تصویرات ماسوی چشمه ی ْ دل شتابان از ظما.
مولوی.
ظماء. [ ظُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ظمآن نادراً.
ظماء. [ ظِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ظمآن.
ظماء. [ ظَ م َءْ ] ( ع مص ) ظِماء. ظماءَة. تشنه شدن یا سخت تشنه شدن. || آرزومند و تشنه چیزی گردیدن.