ظلمت پرستی

پیشنهاد کاربران

تاریک اندیشی و ظلمت پرستی عمل ارائه دادن عمدی اطلاعات به روشی نادقیق و ثقیل الفهم است که برای محدود کردن تحقیق و درک بیشتر طراحی شده است. دو علامت تاریخی و فکری از ظلمت پرستی وجود دارد: ( ۱ ) محدود کردن عمدی دانش - مخالفت با انتشار دانش. و ( ۲ ) ابهام عمدی - یک سبک ادبی یا هنری دشوار، که مشخصهٔ آن ابهام عمدی است.
...
[مشاهده متن کامل]

در قرن هجدهم، فلاسفه روشنگری اصطلاح ظلمت پرست را برای هر دشمن روشنگری فکری و انتشار آزاد دانش به کار بردند. در قرن نوزدهم، فریدریش نیچه در تمایز انواع تاریکی در متافیزیک و الهیات از تاریک بودن "ظریف تر" فلسفه انتقادی امانوئل کانت و شک و تردید فلسفی مدرن، گفت: "عنصر اساسی در هنر سیاه ظلمت پرستی این نیست که می خواهد درک فردی را تاریک کند، بلکه می خواهد تصویر ما را از جهان سیاه کند و ایده وجودمان را تاریک کند. "
در مقاله «چرا من محافظه کار نیستم» ( ۱۹۶۰ ) ، اقتصاددان فردریش فون هایک گفت که محافظه کاری سیاسی از نظر ایدئولوژیک، به خاطر ناتوانی شخص محافظه کار در انطباق با واقعیت های انسانیِ در حال تغییر و امتناع از ارائه یک برنامه سیاسی مثبت که منافع همه در یک جامعه را تأمین کند، غیر واقع بینانه است. در آن زمینه، هایک از اصطلاح پنهان گرایی به گونه دیگری استفاده کرد، تا انکار حقیقت تجربی نظریه علمی، به دلیل پیامدهای اخلاقی نامطلوبی که می تواند ناشی از پذیرش واقعیت باشد را نشان دهد و توصیف کند.
↑ بدین ترتیب ظلمت پرست را می توان فردی تعریف کرد که فعالانه علیه روشنگری و تبعات آن در اصلاح جامعه مبارزه می کند.

ظلمت پرستیظلمت پرستی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/ظلمت‌پرستی

بپرس