ظلت

[ویکی الکتاب] معنی ظَلَّتْ: دائماً بود (در عبارت "فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ "کلمه ظلت از ظل است که یکی از افعال ناقصه بوده که اسم و خبر میگیرد و در اینجا اسمش کلمه اعناقهم و خبرش خاضعین میباشد یعنی گردنهایشان دائماً خاضع می شود یا سربه زیر می شوند)
معنی ظَلْتَ: دائماً بودی (از افعال ناقصه است که معنی اش با عبارت بعدش کامل می گردد.در عبارت "ظَلْتَ عَلَیْهِ عَاکِفاً "همواره ملازمش بودی )
معنی ذِلَّةٌ: ذلت -خواری - کوچکی - ناتوانی(ذلت در اصل لغت به معنای چیزی است که دستیابی بدان آسان است ، حال چه دستیابی محقق و چه فرضی)
معنی ظُلَّةٌ: ابری است سایه افکن ، و بیشتر به ابری ظلة میگویند که عواقب ناگواری داشته باشد - سایبان
ریشه کلمه:
ظلل (۳۵ بار)

(بفتح ظاء و تشدید لام) دوام و پیوستگی (اقرب). .در مجمع گفته: اصل آن ظلت و در آن دو قول است: فتح ظاء را به حال خود گذاشته و هر که با کسر آن خوانده کسر لام را به ظاء نقل کرده است. در اقرب گوید: با ضمیر رفع«ظَللت» بفتح ظاء و «ظلتُ» بفتح و کسر ظاء خوانده می‏شود. ناگفته نماند: در آیه فوق و آیه . بفتح آمده است. در آیه اول آنرا دوام معنی کرده‏اند یعنی: بمعبودت که پیوسته ملازم آن بودی بنگر و در آیه دوم شاید بمعنی شروع باشد یعنی: شروع می‏کردید به تعجب و گفتن اینکه: ما غرامت زده شدیم و شاید بمعنی دوام باشد. ایضاً ظلّ بمعنی «صار» آمده است مثل ..راغب گوید ظلت و ظللت با آنها از آنچه در روز میشود تعبیر می‏آورند و بجای «صار»است. *.یعنی: گفتند بتهائی را ستایش می‏کنیم و پیوسته ملازم آنهائیم. *. «ظَلُّوا» بمعنی «صارُوا»است و ضمیر «فَرَأوهُ» به زرع راجع است معنی آیه در «صفر» گذشت.