ظفرنامه قسم الاسلامیه

[ویکی نور] ظفرنامه قسم الاسلامیه (حمدالله مستوفی). ظفرنامه (قسم الاسلامیه)، نوشته حمد الله مستوفی ، تصحیح مهدی مداینی (ج 1)، پروین باقری اهرنجانی (ج 2) و منصوره شریف زاده (ج 3)
یازده کتاب فارسی، «ظفرنامه» نام گرفته و چنین خوانده شده اند:
البته برخی از پژوهش گران، ظفرنامه ناصری را نیز بدین فهرست افزوده اند. ترجمه کهن ترین ظفرنامه، به ابن سینا (428 - 380) منسوب است. ظفرنامه مستوفی، تاریخ منظومی به شمار می آید که در 850 هجری، به طرز شاه نامه فردوسی و در 75000 بیت سامان یافته است. این مثنوی بلند، تاریخ ایران را از فتح ایران به دست عربان (نیمه نخست سده هشتم هجری) تا روزگار نویسنده بازگو می کند. این کتاب را دنباله اثر فردوسی می توان برشمرد؛ زیرا او به شاه نامه بسیار علاقه مند بود و شش سال در سامان دهی نسخه ای منقح و جامع از این کتاب زمان صرف کرد و کتاب خود را در 735 هجری نوشت. انگیزه او را در سرودن این منظومه، پاسخ گویی به درخواست دوستانش برای سامان دادن منظومه ای به تقلید از فردوسی بوده است. وی برای این کار پانزده سال زمان صرف کرد.
مستوفی بر اثر نشست و برخاست با مجامع بلند پایه علمی - ادبی دورانش و به انگیزه پاسداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و منظومه سترگ و جاودانه وی، به فراهم آوردن نسخه ای سودمند و پاکیزه (تحصیحی انتقادی) از آن دست گشود و در میان کار، در اندیشه سرودن ظفرنامه افتاد و آن را سامان داد.
این کتاب دارای سه بخش (کتاب / قسم) است: اعراب و اسلام، ایرانیان و مغول. نویسنده در باره تاریخ اسلام، 25000 بیت، در باره تاریخ ایران، بیست هزار بیت و در باره تاریخ مغول، سی هزار بیت سروده است و از این رو، منظومه اش پانزده هزار بیت بیش از شاه نامه فردوسی (شصت هزار بیت) دارد و به رغم قالب شعری اش، از کتاب های بسیار مهم و بسیار دقیق تاریخی به ویژه در باره تاریخ مغول به شمار می رود؛ زیرا رویدادهای خرد نیز در آن فرو گذار نشده اند. این کتاب سه بخش (قسم) به نام های «اسلامیه»، «احکامیه» و «سلطانیه» است که دوره ای سه جلدی، قسم اسلامیه آن را در بر دارد.