کوباچی نام شیوه ای از سفالگری ایرانی است. اگرچه این شیوه نام خود را از شهر کوباچی در داغستان می گیرد، پژوهشگران معتقدند این آثار در اصل در دوران صفویه در شمال غربی ایران تولید شده اند. نیشابور، تبریز، اصفهان و مشهد از خاستگاه های احتمالی این شیوه به شمار می روند.
... [مشاهده متن کامل]
سفالینه های کوباچی از فریت و رس ساخته شده اند. تزئینات این سفالینه ها می توانسته شامل لعاب های فیروزه ای با طرح های مشکی باشد، احتمالاً به تقلید از سبز بیدی چینی. دیگر این آثار آبی روی سفید هست، شبیه به سرامیک چینی. اشکال انسان، گیاهان و حیوانات روی این آثار نقاشی می شد.
شیوه سفالگری، به ویژه استفاده از پلی کروم و تقلید از سرامیک های ایزنیک، تأثیر عثمانی روی این شیوه را نشان می دهد. تبریز، یکی از مراکز اصلی تولید کوباچی، در مسیر تجاری با عثمانی ها قرار داشت و چندین بار مورد حمله آنها قرار گرفت.
محل کشف این سفال ها شهر کوباچی، واقع در قفقاز، بود. در دهه ۱۸۷۰ میلادی بسیاری از این سفالینه ها توسط مجموعه داران اروپایی خریداری شده و به موزه های بزرگ اهدا شدند. گرچه این شهر محل تولید این سفالینه ها نبوده، اما نامش با آنها گره خورده است.
نخستین بازدید کنندگان از کوباچی فرض کردند که این آثار صنایع محلی کوباچی هستند، اما این دیدگاه به سرعت رد شد. از آن زمان چندین تئوری رقیب در مورد محل تولید آنها مطرح شده است. پیشنهاد شده است که این آثار در واقع محصول کارگاه های آموزشی چند شهر است.
تجزیه و تحلیل ها نشان می دهد که احتمالاً تبریز محل ساخت بسیاری از ظروف کوباچی بوده است. ظروف کوباچی سیاه و فیروزه ای به نیشابور نسبت داده شده اند. آثار دیگری با استناد به کتیبه ها به مشهد نسبت داده شده اند. سبک تصویرهای برخی از آثار نشان دهنده پیوندشان با اصفهان است.
... [مشاهده متن کامل]
سفالینه های کوباچی از فریت و رس ساخته شده اند. تزئینات این سفالینه ها می توانسته شامل لعاب های فیروزه ای با طرح های مشکی باشد، احتمالاً به تقلید از سبز بیدی چینی. دیگر این آثار آبی روی سفید هست، شبیه به سرامیک چینی. اشکال انسان، گیاهان و حیوانات روی این آثار نقاشی می شد.
شیوه سفالگری، به ویژه استفاده از پلی کروم و تقلید از سرامیک های ایزنیک، تأثیر عثمانی روی این شیوه را نشان می دهد. تبریز، یکی از مراکز اصلی تولید کوباچی، در مسیر تجاری با عثمانی ها قرار داشت و چندین بار مورد حمله آنها قرار گرفت.
محل کشف این سفال ها شهر کوباچی، واقع در قفقاز، بود. در دهه ۱۸۷۰ میلادی بسیاری از این سفالینه ها توسط مجموعه داران اروپایی خریداری شده و به موزه های بزرگ اهدا شدند. گرچه این شهر محل تولید این سفالینه ها نبوده، اما نامش با آنها گره خورده است.
نخستین بازدید کنندگان از کوباچی فرض کردند که این آثار صنایع محلی کوباچی هستند، اما این دیدگاه به سرعت رد شد. از آن زمان چندین تئوری رقیب در مورد محل تولید آنها مطرح شده است. پیشنهاد شده است که این آثار در واقع محصول کارگاه های آموزشی چند شهر است.
تجزیه و تحلیل ها نشان می دهد که احتمالاً تبریز محل ساخت بسیاری از ظروف کوباچی بوده است. ظروف کوباچی سیاه و فیروزه ای به نیشابور نسبت داده شده اند. آثار دیگری با استناد به کتیبه ها به مشهد نسبت داده شده اند. سبک تصویرهای برخی از آثار نشان دهنده پیوندشان با اصفهان است.
