ظرفیت سازی جامعه که همچنین به توسعهٔ ظرفیت اشاره دارد، یک روش ادراکی برای توسعه است که برای شناسایی موانع به کار می رود، موانعی که باعث می شوند مردم، دولت ها، سازمان های بین المللی و غیردولتی، بتوانند اهداف خود را شناسایی کنند و اجازه دستیابی به نتایج قابل اندازه گیری و پایدار را به آن ها خواهد داد. اصطلاح ظرفیت سازی جامعه از دهه ۱۹۹۰ در لغت نامه ی توسعه بین المللی پدید آمده است. امروزه «ظرفیت سازی جامعه» در برنامه های بسیاری از سازمانهای بین المللی که در زمینه رشد و توسعه اقتصادی کار می کنند، مانند بانک جهانی ( World Bank ) ، ملل متحد ( UN ) و سازمان های غیردولتی ( NGOs ) مثل Oxfam International، به کار می رود. استفاده گسترده از این اصطلاح در جنجال بر سر معنای واقعی آن رواج یافته است. ظرفیت سازی جامعه اکثر اوقات به تقویت مهارت ها، شایستگی ها و توانایی های افراد و جوامع در توسعه جوامع اشاره دارد تا آن ها بتوانند بر علل محرومیت ها و رنج ها غلبه کنند. ظرفیت سازی سازمانی توسط سازمان های غیردولتی ( NGO ) برای هدایت توسعه داخلی و فعالیت هایشان به کار می رود.
سازمان ها ظرفیت سازی اجتماعی را به روش های خود تعریف می کنند و تمرکز بر ظرفیت سازی را مهمتر از ارتقای یک روش توسعه در کشورهای در حال توسعه می دانند. جمع آوری کمک های مردمی، مراکز آموزشی، مراکز یادگیری و مشاوران همه بعضی از انواع ظرفیت سازی هستند. برای جلوگیری از وابستگی همیشگی و کمک های بین المللی، کشورهای در حال توسعه خود، سازمان ها روش هایی را اتخاذ می کنند که توسط سازمان در قالب ظرفیت سازی ارائه می شود. برنامه توسعه سازمان ملل متحد ( UNDP ) یکی از پیشگامان در توسعه درک ظرفیت سازی جامعه یا توسعه بود. از اوایل دههٔ 70 UNDP برنامه عمران سازمان ملل متحد، راهنمای برای کارکنان و دولت با ارائه " نهاد سازی " فراهم کرد. در ۱۹۹۱، این اصطلاح به "ظرفیت سازی جامعه" تکامل یافت. برنامه عمران سازمان ملل متحد ظرفیت سازی را به عنوان یک فرایند طولانی مدت که شامل همه ذینفعان است تعریف می کند. ذینفعانی از جمله وزارتخانه ها، مقامات محلی، سازمان های غیردولتی، حرفه ای، اعضای جامعه، دانشگاهیان و …. ظرفیت سازی از قابلیت های علمی، حرفه ای، سازمانی، و رسمی و منبعی و . . افراد استفاده می کند. هدف ظرفیت سازی مقابله با مشکلات مربوط به سیاست ها و روش های توسعه است در حالی که به پتانسیل ها، محدودیت ها و نیازهای مردم کشور نیز اهمیت می دهد. برنامه عمران سازمان ملل متحد ظرفیت سازی را در سطح فردی، سطح نهادی و سطح اجتماعی تشریح می کند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسازمان ها ظرفیت سازی اجتماعی را به روش های خود تعریف می کنند و تمرکز بر ظرفیت سازی را مهمتر از ارتقای یک روش توسعه در کشورهای در حال توسعه می دانند. جمع آوری کمک های مردمی، مراکز آموزشی، مراکز یادگیری و مشاوران همه بعضی از انواع ظرفیت سازی هستند. برای جلوگیری از وابستگی همیشگی و کمک های بین المللی، کشورهای در حال توسعه خود، سازمان ها روش هایی را اتخاذ می کنند که توسط سازمان در قالب ظرفیت سازی ارائه می شود. برنامه توسعه سازمان ملل متحد ( UNDP ) یکی از پیشگامان در توسعه درک ظرفیت سازی جامعه یا توسعه بود. از اوایل دههٔ 70 UNDP برنامه عمران سازمان ملل متحد، راهنمای برای کارکنان و دولت با ارائه " نهاد سازی " فراهم کرد. در ۱۹۹۱، این اصطلاح به "ظرفیت سازی جامعه" تکامل یافت. برنامه عمران سازمان ملل متحد ظرفیت سازی را به عنوان یک فرایند طولانی مدت که شامل همه ذینفعان است تعریف می کند. ذینفعانی از جمله وزارتخانه ها، مقامات محلی، سازمان های غیردولتی، حرفه ای، اعضای جامعه، دانشگاهیان و …. ظرفیت سازی از قابلیت های علمی، حرفه ای، سازمانی، و رسمی و منبعی و . . افراد استفاده می کند. هدف ظرفیت سازی مقابله با مشکلات مربوط به سیاست ها و روش های توسعه است در حالی که به پتانسیل ها، محدودیت ها و نیازهای مردم کشور نیز اهمیت می دهد. برنامه عمران سازمان ملل متحد ظرفیت سازی را در سطح فردی، سطح نهادی و سطح اجتماعی تشریح می کند. [ ۱]
wiki: ظرفیت سازی