ظراء

لغت نامه دهخدا

ظراء. [ ظَ ] ( اِخ ) کوهی است در بلاد هذیل. تأبطشرا ظاهراً در بیت ذیل از ظرءهمین ظراء را اراده کرده آنجا که گوید :
اء بَعْدَ النفاثیین ازجرُ طائرا
و آسی علی شی اذا هو ادبرا
اءُنهنه رحلی عنهم و اخالهم
من الذّل بعراً بالتلاعة اعفرا
ولو نالت الکفار اصحاب نوفل
بمهمهة مابین ظَرء و عرعرا.
( معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس