ظبیه
لغت نامه دهخدا
ظبیة. [ ظَب ْ ی َ ] ( اِخ )مادر ابوقتاده انصاری و او از صحابیان است. حدیث عدم وجوب جهاد و نماز جمعه بر زنان از پیغمبر اکرم ( ص ) بدو خطاب شده و از وی مروی است. ( قاموس الاعلام ).
ظبیة. [ ظَب ْ ی َ ] ( اِخ ) مادر ابوموسی اشعری. و به روایتی نام وی طفیه است. ( قاموس الاعلام ).
ظبیة. [ ظَب ْ ی َ ] ( اِخ ) بنت وزیر الباهلیة. یکی از زنان ادیبه است و در اغانی نام وی آمده است.
ظبیة. [ ظُ ب َی ْ ی َ ] ( اِخ ) نام جایگاهی و ظاهراً نام بلاد قوم حاجزالازدی است. ( معجم البلدان ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) مونث ظبی آهوی ماده .
مادر ابو موسی اشعری . و بروایتی نام وی طفیه است .
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید