طیوط. [ طُ ] ( ع اِمص ) سختی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || ( مص ) تیزشهوت گردیدن گُشن و بانگ کردن. یقال : طاطَ الفحل طُیوطاً. ( منتهی الارب ) ( تاج المصادر بیهقی ).
