طیفور بطحایی

طیفور بطحایی فرزند پنجم خانواده ای هشت فرزندی ساکن محلهٔ جورآباد سنندج بود. پدر او معلم دبستان های سنندج و مادرش خانه دار بود. وی تحصیلات ابتدایی را در دبستان ۱۵ بهمن، سیکل یکم را در دبیرستان بوعلی و سیکل دوم را در دبیرستان شاپور و در رشتهٔ طبیعی به پایان برد. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی و اخذ دیپلم و گذراندن دورهٔ آموزشی سربازی، به عنوان معلم سپاه دانش به ترکمن صحرا ( روستای حکیم آباد از توابع گنبد کاووس ) فرستاده شد. پس از پایان سربازی به سنندج بازگشت و به تشویق برادرش در آزمون کنکور شرکت کرد و در سال ۱۹۶۹ در رشتهٔ فیلمبرداری در «مدرسه عالی سینما و تلویزیون تهران» پذیرفته شد. بطحایی پس از پایان تحصیلات در تلویزیون شیراز مشغول به کار شد و در آنجا با کرامت دانشیان آشنا شد. کرامت دانشیان که او نیز از دانش آموختگان اخراجی مدرسهٔ عالی سینما و تلویزیون بود قائل به مبارزهٔ مسلحانه بود و آشنایی طیفور بطحایی با او سرآغاز مرحلهٔ متفاوتی از زندگی بطحایی بود.
طرح گروگانگیری عبارت بود از گروگان گرفتن فرح پهلوی و رضا پهلوی، ولیعهد ایران در جشنی که تلویزیون قرار بود برگزار کند و سپس درخواست آزادی زندانیان سیاسی. این طرح از سوی عباس سماکار و رضا علامه زاده به گروه دانشیان و بطحایی ارائه شد و مورد استقبال قرار گرفته و تدارکات برای عملی کردنش آغاز شد. اما پیش از اجرایی شدن توسط امیر فطانت که با کرامت دانشیان در تماس بود و مسئولیت تهیه اسلحه را به عهده گرفته بود لو رفته و همهٔ اعضای گروه به جز امیرحسین فطانت در شهریور ۵۲ ( ۱۹۷۳ ) دستگیر شدند. در جریان بازجویی ها دو نفر دیگر که عضو گروه طرح ترور شاه و متعلق به گروه دیگری بودند نیز از طریق یکی از بازداشت شدگان لو رفت و دو پرونده بدون آنکه ارتباط مستقیمی داشته باشند توسط ساواک با هم ادغام شده و در دادگاه واحدی اعضای هر دو گروه محاکمه شدند که به دلیل تعداد افراد به گروه دوازده معروف شد. محاکمه شوندگان عبارت بودند از: طیفور بطحایی، خسرو گلسرخی، کرامت الله دانشیان، منوچهر مقدم سلیمی، عباس سماکار، رضا علامه زاده، ایرج جمشیدی، شکوه میرزادگی، مرتضی سیاهپوش، مریم اتحادیه، ابراهیم فرهنگ، فرهاد قیصری.