( طیبت آمیز ) طیبت آمیز. [ ب َ ] ( ن مف مرکب ) سخنی آمیخته با شوخی. کلامی که آمیخته با مزاح و خوش منشی باشد : غالب گفتار سعدی طرب انگیز است و طیبت آمیز. ( گلستان سعدی ).
