طیب سای

لغت نامه دهخدا

طیب سای. ( نف مرکب ، اِ مرکب ) سنگی که بدان عطریات از قبیل مشک و غالیه وغیر آن سایند: قسطناس ؛ سنگ طیب سای. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

سنگی که بدان عطریات از قبیل مشک و غالیه و غیر آن سایند .

پیشنهاد کاربران

بپرس