طیب اﷲ فاک. [ طَی ْ ی َ بَل ْ لا هَُ ] ( ع جمله فعلیه دعایی ) جمله ای است که هنگام سخن سرائی یا خواندن نشیدی مستمعان و شنوندگان به رسم آفرین به گوینده آن سخن یا نشید گویند،یعنی ایزدتعالی پاک و پاکیزه گرداناد دهان تو را.
