طویع

لغت نامه دهخدا

طویع. [ طُ وَ ] ( اِخ ) ابوزیاد گوید: طوعة و طویع، از آبهای بنی العجلان است. شاعر گوید :
نظرت و دوننا علماً طویع
و منقاد المخارم من ذقان.
( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس