طوى

[ویکی الکتاب] معنی طُوًی: اسم جلگهای است که در دامنه کوه طور (محل مناجات حضرت موسی علی نبینا و علیه السلام با خداوند) قرار دارد ، و همانجا است که خدای سبحان آن را وادی مقدس نامیده است
معنی جُبِّ: چاه (جب به معنای چاهی است که سنگ بست نشده باشد یعنی اطراف و دیوارهاش را با سنگ نچیده باشند ، و اگر سنگ بست باشد آن را بئر طوی گویند و غیابت گودالی را گویند که اگر چیزی در آن قرار گیرد از دور نمودار نمیشود ، و در نتیجه دو کلمه غیابت و جب مجموعا معنای ...
ریشه کلمه:
طوی (۵ بار)

(به ضمّ ط) . . این کلمه فقط در دو موضع فوق از قرآن آمده است. ظاهراً آن نام همان وادی است و «طوی» بیان است از «بِالْوادِ» و چون محل آمدن وحی بخ موسی است قهراً قسمتی است قهراً قسمتی از صحرای سینا می‏باشد. در اقرب الموارد گوید: طوی به کسر و ضم (ط) و ادبی است در شام منصرف و غیر منصرف آید.